Tırnak yeme alışkanlığı ceşitli yaş gruplarına gore değişiklik arz etmektedir. Tırnak yeme alışkanlığı coğunlukla 1-2 yaşlarından once başlanmaz. Cok ender de olsa 5 aylık bebeklerde de gorulebilmektedir.

Tırnak yeme alışkanlığı cocukların % 33 unde gorulmektedir. Bu alışkanlık daha cok sinirli ve hiper aktif cocuklarda gorulur. Bunun yanı sıra stresiz cocuklarda da gorulmektedir. Bu tur cocuklar ailede tırnak yiyen birini gorerek tırnak yemeyi alışkanlık haline getirebilmektedir.

Sınav donemlerinde de bu alışkanlık artış gostermektedir. Coğunlukla tırnak yeme alışkanlığı ergenlik donemine kadar terk edilebilmektedir. Ergenlik doneminde cocuklar daha cok stresli olduğundan dolayı bazen de bunun tam tersi olmaktadır.










Tırnak yemek coğunlukla 3-4 yaşlarından once başlamaz. (Cok ender olarak 5 aylık gibi erken bir donemde gorulebilir). Cocukların %33 de tırnak yeme davranışı gorulur. Bu oran erken ergenlik cağına kadar surer. Ergenlik cağında tırnak yiyen cocukların sayısı %40-45’e yukselir. Yani ergenlik cağına doğru cocukların hemen hemen yarısı tırnak yeme davranışı gosterir. Bunun nedeni olarak genclerin cevreden onay gormemeleri olarak değerlendirilir. Ayrıca tırnak yiyen cocukların ailelerinin coğunda tırnak yiyenlere rastlanmaktadır. Bunun icinde tırnak yemenin bir taklit olduğu ve buyukleri taklit etmek suretiyle oğrenildiği ileri surulmektedir. Ergenlik cağında sosyal onay gorenlerin coğu bu alışkanlığı terk etmektedir.

Tırnak yemek bazen ayak parmaklarını ısırmakla ve ayak tırnaklarını el parmaklarıyla yakalama ile ilişkili gorulmektedir. Ayak parmağı tırnağının yenilmesi ve ısırılması hemen hemen sadece kızlarda gorulmektedir.


Tırnak yeme alışkanlığının sebepleri
Bu davranışın altında yatan sebepler parmak emmede olduğu gibi coğunlukla psikolojik rahatsızlıklardır.

Alışkanlık daha cok baskı altına alınmış heyecanların ilgilendiği durumlarla olup, cocuk bunun arzu edilmeyen bir davranış ve alışkanlık olduğunu anlayınca kokleşmekte olduğu gorulmektedir.

Tırnak yemek bir guvensizlik belirtisi olarak kabul edilir. Aile icinde aşırı baskılı ve otoriter bir eğitimin uygulanması, cocuğun surekli azarlanarak eleştirilmesi, kıskanclık, yeterli ilgi ve sevgi gorememe sıkıntı ve gerginlik başlıca nedenlerdir.


Anne babanın yaşantısı da onemli bir etkendir. Anne baba gecimsizlikleri anne babanın sık sık kavga etmesi ailedeki sorunlar cocuklarda tırnak yeme gibi davranışlara neden olur. Bunun yanı sıra anne babanın aşırı kaygılı olması cocuğu aşırı derecede koruyup kollaması ayrıca anne babanın cocuklar arasında ayrım yapması cocuklar arasında kıskanclığa yol acar. Bu da dolaylı şekilde kendini tırnak yeme olarak gosterir.


Tırnak yemek daha once belirttiğimiz gibi taklit yoluyla da edinilebilen bir davranıştır. Ailede herhangi bir bireyin tırnak yeme davranışı gostermesi doğal olarak cocuğun ilgisini cekecektir. Ayrıca tırnak yeme davranışı olaylara bağlı olarak gelişebilmektedir. Cocuğu tedirgin eden herhangi bir olay veya cevrede onun icin hoşnutsuzluk yaratacak herhangi bir durum bu davranışı gostermesine yol acar.


Tırnak Yeme Tedavisinde alınabilecek onlemler;


En etkili yontem 3-4 yaşlarına kadar bu alışkanlığın anne baba tarafından gormezlikten gelinmesidir. Daha sonra bu alışkanlık devam ederse;
Cocuğun gerginlik ve uyumsuzluk nedenleri iyice araştırılmalı ve bunlar saptanarak cozum getirilmeli


Cocuğu azarlamak, korkutmak, ceza vermek gibi zorlayıcı yontemlerin uygulanması yararlı olmamaktadır. Hatta kimi zaman daha ağır duygusal problemlerin cıkmasına neden olabilir.
Cocukları korku kaygı yaratacak durumlardan uzak tutmak gerekir.


Kucuk cocukların kaygı korku verici televizyon filmlerini izlemeleri, kavgalı olaylarda bulunmaları cocuğu heyecanlandıracağı icin sakıncalıdır.


Tırnak yiyen cocuklara geceleri yatarken eski hafif eldivenleri giydirmek. Cocuk gece tırnaklarını yemek veya ısırmak istediğinde hatırlatıcı olması bakımından yararlı olabilir.


Parmak ve tırnağa acı fakat zararsız bir sıvı surulebilir. Bu hem hatırlatıcı ve hem de tırnağını ağzına goturduğu zaman acı ile birleştiğinde terk etmeye yardımcı olabilir.

Cocukların ilgisi başka yone cekilebilir. Sinema, televizyon izlerken veya radyo dinlerken onun ağzını ciğneyecek bir şeyle meşgul etmek tırnak yemenin ve ısırmanın yerine gelecek bir etkinlik olabilir.


Cocukları ara sıra başarılarından dolayı odullendirme bazı durumlarda yarar sağlayabilir. Ancak bunun kısıtlı ve uygun şekilde kullanılması gerekir. Aksi takdirde cocuk yeni oduller almak icin bunu kullanabilir.

Tırnak derin kesilebilir. Cocuğun kendi tırnak bakımıyla uğraşması da yararlı olabilir. Bunun icinde cocuğa manikur ve pedikur malzemeleri alınabilir.

Son soz ve bir onlem olarak tırnak yemenin ve ısırmanın cok kotu bir alışkanlık olmadığı ve bunu isteyenlerin kolaylıkla terk edebilecekleri cocuklara anlatılmalıdır. Cocuk buna inandırıldığı zaman bu alışkanlıktan vazgecmek icin caba gosterecektir. Cunku dış etkenler cocuğun bu alışkanlıktan vazgecmesine fazla etkili olmamakla bazı hallerde alışkanlığın kokleşmesine ve başkalarını kızdırmak ve huzursuz etmek icin bir arac olarak kullanılmasına neden olmaktadır.