Ben kimim? Yaşamımı yonlendiren ne?

Kendimi nasıl bulacağım isteği artık bulanık bir suda yazılıydı.

Yaptığım her şey ruhumda derin izler bırakmıştı . Bu izler derinleştikce ve yaptıklarım tekrarlandıkca alışkanlıklarım oluvermişti.

Bu gidişat kısır bir donguye benziyordu.. Sevgiyi nefrete, gulmeyi ağlayamaya, umudu umutsuzluğa ceviren bir dongu.

Bu belki de bir şanstı. Cunku bu durum benim gercek kimliğimi araştırmama ve boylece doğal bir şekilde farkındalık yoluna girmemi sağlamıştı.
. . .
Bunları bana yaptıran,neydi?

. . .

Hayatımız secimlerimizden ibaretti ve her secim bir vazgecişti.

Vazgectiklerim de beni ben olmaktan cıkarmış, kendime el olmama neden olmuştu.

Ne ektiysem onu biciyordum. Olumlu ve olumsuz duşunceler alışkanlıklara donmuştu. Alışkanlıklarım ise karakterimi belirleyip kaderim olmuştu.

Bilinmezliğe doğru giderken, değiştirdiklerimin ruhumu da değiştirmeye başladığını gordum. Ben değiştikce bakış acım da değişti.

Hayatımız, icimizdekinin yansımasıydı . Her şeye can veren, anlamlar yukleyen bendim. Olumlu bir dunya icin onemli olan ilk adım pozitif olmaktı.

“DUŞUNCENİ DEĞİŞTİR HAYATIN DEĞİŞSİN’’.

Benim hayat sloganım artık bu.

Ya sizinki ne ?

sevgiyle kalına.s.