Sabah 05.02 gozlerime hakim olamayarak yazıyorum, rahatlamak istiyorum sadece biraz. Soze dokemediğim şeyler var sadece hissettiğim ve boğazımı duğum duğum eden, bişeyler oluyo yada ben oyle zannediyorum, kuruntu yada değil ama her neyse icimde koca bi yumruk oluyo. Sancılı bir kabulleniş bu sanırım. Canımı yakan şeyse sevgim, kimseyi suclamıyorum belki fazla kıskanıyorum fazla kısıtlıyorum her an yanımda olsun istiyorum bencillik ediyorum, sonra da kafamda kurup hem uzuluyorum hem uzuyorum, ilk defa sevgim biraz korelsin diye dua ettim, ilk defa zararını gordum, kendimi değersiz hissettim ilk defa. Ne tartışmak istiyorum konuyu ne konuşmak, ne bişey beklemek. Sadece izlemek istiyorum susup izlemek. Boşaltmak istiyorum icimi, hicbişey duşunmemek, ozlememek, yanına yapışmamak. Aklı, kalbi benleyken bedeni nerde olursa olsun en deriminde hissederdim sevgisini aşkını hasretini mutluluğunu. Bu yuzden guvenim tam, icin rahat bekledim hep. Bugun ilk defa sadece bedeni yanımdaydı. Ve o da o kadar rahatsızdı ki utandım. Kacınılası bi insan gibi hissettim kendimi. Sevildiğinden emin olan kadın guvenir, ici her daim rahattır, eksikliğinde başlar guvensizlik, yaşıyorum. Uzgunum.. İcimdeki cocuk da yok, yalnız hissediyorum. Şimdi sadece uyumak ve bomboş uyanmak istiyorum.