Merhaba 8 yıllık evliyim iyi bi eşim var Allah ’a şukur hep onun bana olan iyiliğini anlayışını sakinliğini duşunerek bende ailesine karşı sabırlı olmaya calışıyorum bazı lafları sineye cekmeye calışıyorum eşim iyidir ama ailesine de pek toz kondurmaz annesinin gereksiz konuşmalarının o da farkında ama boşver der idare et der ailesiyle aynı il farklı ilcelerdeyiz rutin olarak genelde haftasonları gelme gitme olur bir araya geldiğimizde car car konuşur ben sessiz kalırım genelde ama eve geldiğimde konuşmalarını duşunduğumde sinir olurum şoyle ki kendini dort dortluk sanar kusursuz keza kızı da oyle kendi kızı kvsi ile goruşmez konuşmaz ama hep kızı hakkıdır karşı taraf haksız bize gelince de kendi kızındaki gibi duşunmez ben onlarla goruşeyim konuşayım biryere gidilecekse hep beraber gidilsin ama kızına gelince tam tersi kv yuzu gormesin kızı kendi kızı alır gezer hoşuna gider ben alayım fuzuli gorulur gezeyim hoşlarına gitmez Bunlar benim sinirimi bozuyor ama yansıtmıyorum cunku arkamda kimsem yok onlara karşı gercek duşuncelerimi yansıtsam kayınpeder karısının arkasında eşimde beni dışlamaz onlara karşı korur ama onlara da hak verir mesela gorumce ile aramızda sorun olduğunda kv tabiki kızının dolduruşuna geldi kızının arkasında oldu hatalı ben oldum onlardan nefret ediyorum ama idare etmekten başka da carem yok kendimi kotu hissediyorum Allahtan yanımda yakınımda değiller ve eşimin iyi oluşu beni teselli ediyor