Kizlar gecen sene boşandım.kendi hayatımı irame ettiriyorum.hersey guzeldi.hersey yoluna girmiştik.annemle ufak bir kusluk yaşadık.bir suredir goruşmuyorduk.whatsupa bir foto attı annem.bir tabut fotosu merhume k... B... Yazıyor.olum tarihi 2 Ocak 2020.yengemdi.on ay once goruşmuştuk.evimde de agirladim.dunya iyisi biri, dayım eşi.yakindik bayağı.66 yaşında falan.
Birden o resmi gorunce oksurmeye başladım.ben astım.hastasiyim.sonra.mideme bisiler oldu.kusmaya başladım.sonra bayağı ağladım ağladım ağladım.hersey boş geldi.inanamadim.dayimi aradım.kansermis ama ben bilmiyordum.akabinde gece 1 e kadar oturdum.sonra gece yarısı uyandım.olecekmis gibi oldum. Nefes alabiliyoruyim kendimi kontrol ettim.gece beni bir olum.korkusu aldı.
Ertesi sabah uyandım.hala mutsuzum.birarkadadimla dışarı cıktık.iyi gelir sandım.hep yengem geliyo.olumden korkardı.panik atağı vardı.acaba nasıl oldu, kanser olduğunu biliyor.muydu, acaba sacma ama toprak altında uşuyor.mudur, bocekler bedenini yiyor mudur, curumus.mudur vs vs borduru duşunce geliyo aklıma ve onun yuzunu gordum.akabinde akşam eve geldim.heryer karanlik.disarda yağmur ve uyumaktan korkuyorum.yalnizliktan korkuyorum.kendi annemin babamın olumunden korkuyorum.
Boşanmayla ilgili hicbir sıkıntım yokken bu olaydan sonra keşke bosanmasayfim evde biri olurdu guvende hissederdim demeye basladi.m.omrum yalnız mi gececek demeye başladım.
En kotusu şu an uyuyamıyorum.normal mi doğal mi.bosanmadan once olumler o kadar etkilemedi beni, alt ust oldum.nedir bu kizlar ya