Merhaba. 24 yaşında, universite mezunu biriyim, şu anda calışmıyorum, iş bakıyorum.

Normalde benim hayat enerjim cok, cok duşuk durumda. Canım hicbir şey yapmak istemiyor. Uzerine olu toprağı serpilmiş gibi derler ya, bu tabir bana o kadar uyuyor ki... Sabah kalkıp, butun gun TV izleyip, arada bir uyuyup, sonra oğlen ve akşam yemeklerini yiyip yatıyorum normalde. Bir gunum boyle geciyor. Bazen sıkılıyorum ancak bir şey yapmaya kalktığımda da oturuyorum oyle, uzun surmuyor aktivitem. (Surekli esniyorum, uykum geliyor.)

Coğunlukla kafamda planlamalar var ama kesinlikle onları uygulamaya koyamıyorum... Tembelliğimden yana sıkıntı yaşıyorum. En cok şikayet ettiğim konu, ama bir gun tembel olmamayı denesem, 2. Gun gene tembel oluyorum, yani istikrarsızlık da var bende...

Birkac hafta oncesine kadar sabah kalkıyordum, kahvaltıdan sonra yuruyuşe cıkıyordum normalde. Ancak şu korona illeti hortladığından beri onu da yapamıyorum, eve tıkılmış durumdayım. Yuruyuş biraz rahatlatıyordu beni, şimdi o da yok. En azından kalori yaktığım icin kendimi daha enerjik hissediyordum. Şimdi ise olu tavuk gibi hissediyorum.

Normalde yuruyuş ve market alışverişi dışında dışarı cıkan biri değilim. Arkadaşlarım, konuştuğum kişiler sayılı. Onlarla da mesajla konuşuyorum genelde. Telefon etmekle ilgili bir sıkıntım var da.

Sosyal hayatım yok. Arkadaşlarla dışarı cıkma gibi konular sıfır bende. Annem bunu kafa dengi birilerini bulamamama bağlıyor, dışarıdan bir goz olarak; bense benden kaynaklı bir sıkıntı olduğunu duşunuyorum.

Erkek arkadaşım da yok. (Merak edenler olursa diye.) Bugune kadar hic olmadı. Bu da bir eksiklik mi benim icin, onu da bilmiyorum.

11-12'li yaşlarımda hic boyle değildim, hatırlıyorum da... Kafamda hedefler belirler ve onlara ulaşmak icin cok calışırdım. Derslerim zaten mukemmeldi... Ama şu 14 yaşında bipolar bozukluk hastalığım ortaya cıktığından beri hicbir zaman eskisi gibi olamadım... Ne kilo vermek, ne universitede yuksek GANO yapmak, ne İngilizce, ne stajları iyi değerlendirme... Hicbiri olmadı... (Hatta doğru duzgun kitap bile okuyamıyorum.)

İşte, boyle bir kucuk domuzcuk oldum

Aynı durumda olan, karşılaşan, veya bu durumu aşmış birileri varsa onerilerinizi bekliyorum, kendi hayat hikayelerinizden de ornekler verebilirsiniz şimdiden herkese teşekkurler...