Herkese iyi gunler

Aslinda dışardan bakılınca hic başlıktaki gibi gorunmuyor arkadaşları olan genel olarak herkesle iyi anlasan uyumlu buyuk bir ailesi olan belki herkesten buyuk cevreye sahip olan biri gibi gorunuyorum ama gelin gorun ki o hic oyle değil.

Ve o hissi cumlelerle anlatamiyorum.Bu durum bu his aklıma geldiginde sanki icime okuz oturdu derler ya oyle bir his nefes almama bile engel oluyor gibi gozlerimden yaslar istemsizce dokuluyor tutamıyorum kendimi.

Aslında geniş bi ailemiz var amcalar dayılar teyzeler kuzenler falan
Ama annem babam ikiside bir birinin ailesine uzak zaten birbirilerini sevmedikleri icin ikiside birbirinin ailesini benimsememiş maalesef annem babamin ailesinden babam annemin ailesinden uzak durmuş.Haliyle biz cocuklar olarak her iki tarafada uzak kalmışız.Yani her iki tarafada kuzenler kendi aralarında cok samimi farkli farkli illerde olsalar bile bir şekilde birbirileriyle irtibattalar goruşuyorlar memlekete gelince hep biraradalar ama nadir zamanlar disinda biz akıllarına dahi gelmeyiz bunu kardeşlerim problem etmez sen cok abartıyorsun goruşmesek ne olacak hala alışamadın mi vs der gecerler cunku cok aile kuzen meraklısı değiller benim gibi ama ben cok uzuluyorum hele biraraya geldikleri zaman paylaştıkları fotoğrafları gorunce nasıl icim burkuluyor anlatamam

Daha onemlisi gelecek olursak anne baba zaten birbirileriyle cekismekten kendi huzursuzluklarindan bizi unutmuşlar biz cocukken birbirimizle tartışınca annem ugrasamamaktan yada bilincsizlikten gitme onun yanina konusma vs diye diye guya kavgayi bitirme vs derdiyle bizi birbirimize kiskirtir kustururdu.

Zaten kucuk denecek yaşlarda liseyi uniyi kazanan gitti boylece iyiden iyiye birbirimizden uzak kaldık uzakken telefon goruşmelerimizde yani havadan sudan okuldan otesini gecmezdi pek oylece birbirimizden dahada uzaklaştık.

Şuan evliler disinda evde biraradayiz ama sanirsinki birbirini uzaktan tanıyan insanlar ayni evi paylaşıyor pek iletişim beraber zaman gecirme yok birimiz saka yollu birsey soylese birbirimizden o kadar uzagiz ki yanlis anlasilmayla bir tartismaya kusmeye sebebiywt verebiliyor.
Şehir disinda evli olanları arasam 4 kere arasam ya birine cevap verilir ya verilmez iste cocuklar is guc vs fırsat bulmuyorum hep bu tarz seyler ben aramasam kırk yılda bir ya ararlar ya aramazlar

Ailemi cok seviyorum gercekten onlardan birine birsey olur duşuncesi dahi beni korkutmaya yetiyor ama birbirimizden uzak oldugumuz bir gercek ve aile arasında samimi olan kardeşlere nasıl imreniyorum anlatamam.

Insanlar dışardan buyuk bi ailen var cok sanslisin falan diye dusunutorlar ama gelin bunu bir de icime sorun.

Arkadaş konusuna gelincede yani cok sukur samimi arkadaslarim olduğuna inandiklarim var hani guzel zaman gecirdiklerim ama duşunuyorum da hani bunalırsın birseye cok uzulursun arayıp biriyle konusmak dertlenmek istersin ya oyle bir animda bir arkadasim disinda kimse aklima gelmeyincede bu konudada aslında yalniz oldugunu duşunmeye basladim cunku arayip dertlenmek istesem yada maddi manada sıkışsam yada bir konuda yardıma ihtiyacım olsa inanın aklima gelen tek bir isim bile olmuyor

Anne baba zaten dedigim gibi kendi huzursuzluklarindan biz yok gibiydik onlar icin simdi sohbet muhabbet etmeye kalksak 10 dk yı gecmez
Amca teyze dayı hala gibi kavramlar bayramdan bayramdan bayrama gorup el opmekten oteye gitmiyor ve inanın benim icin apartmandaki komşu amcadan yada teyzeden farkli degiller desem abartmış olmam

Ve ben bu durumu aşamıyorum belki farkli bi sehirde olsam goz gormeyince gonulde katlanır gibi durum olurdu ama isim bu şehirde maalesef şehir değiştirme gibi bir imkanıda yok

Aslında toplumda benim gibi olanlar var mi yada ben bu durumu nasıl kabullenirim nasıl aşarım hic bilmiyorum
Ama bu durum gubden gune beni cok yipratiyir yada ben bu durumu abartıyorum hic bilemiyorum