Cok konu actığımı duşunenler var biliyorum ama gercekten burda yasadığım şeyleri yazdıktan sonra kendime cok ceki duzen verdiğim oldu. Hayat tecrubelerinden faydalandığım oldu. O yuzden mecbur yine yazmak zorundayım.

Yine tecrubelerinizden yaralanmak istediğim bi sıkıntım var.

Daha once de yazmıstım bana nasıl davranılmasını istersem karsıya da oyle davranırım. Ya da yaptığım kotuluğun beni bulacağına inandığım icin kalp kırmamaya ozen gosteririm.

Bugun iş arkadaşım ortak yaptığımız bir işi (sonucu yanlış olan ve sorun yaşanılan) diğer kurum calısanlarına abiye yuzunden oldu demiş.
Eklemek istiyorum: Abiye yuzunden oldu derken direk abiye yaptı işi ben yapmadım demiş.
(Konu detaylı ama konuyu uzatmamak adına ana fikri yazdım)
Yaklaşık bir ay sonra o esnada orada olan arkadas dayanamayıp gelip anlattı.

Hemen gidip konuştum. "Ortak aldığımız bir kararı neden abiye yaptı diyerek lanse ediyorsun dedim. Once yok oyle bir sey dedi, sonra hatırlamıyorum dedi, sonrasında da evet abiye yaptı demiş olabilirim ama ben o işi yapmak istemiyordum istemeye istemeye yaptım dedi.
ACıklaması bu şekilde. İşi sana veren ben değilim madem ustune gidip soyleyeceksin bunu konuyla ne ilgisi var dediğimde inatla ben oraya istemeyerek geliyorum. "Ben orda calışmak istemiyorum" diye savunma yapıyor (Gorevlendirmeyle geldi)

Artık laf anlamayacagına emin olarak hayırlısı dedim gittim.
Cunku bu cidden bir değil iki değil.
Buna o hakkı ben verdim cunku abiye kızmaz, kalp kırmaz, ilk işe basladığı gunden beri guler yuzle hep olumlu yaklaştım.

3. kişilere kotulenmek acıkcası umurumda değil kim ne duşunurse duşunsun onun lafı ile kotu duşunecek zaten duşunsun.
Ama ben artık bu taviz veren abiye olmak istemiyorum. Bir durusum olsun istiyorum ne yaşatırsan onu yasarsın kafasından cıkmak istiyorum.
KArşıdaki neyse ben de o olmak istiyorum. Uzun oldu kusura bakmayın.