Derseniz ki uzulmeden olur mu illa ki uzulecek, haklısınız... Ama duşuncelerimi ve hislerimi ona actığımda mahvoldu. Kendimi bir pembe dizi icinde hissettim, yalvarmalar beni bırakmalar ben ayrılığı bir kere bile duşunmedim ben seninle evlenmek icin cabalıyorum cumleleri. Ve tepkisiz bir eflatuns.

1 yıllık bir ilişkimiz var, kendisi saygılı işinde gucunde duzgun iyi bir adam ama ben hayatımın geri kalanını onunla duşleyemiyorum kuramıyorum, bakış acılarımız derinliğimiz cok farklı, sohbetimiz akmıyor yanında sıkılıyorum, dolu dolu gulduğum 5 parmağı gecmez. Ne ben mutlu edebilirim ne o mutlu eder. Ve acıkcası beni soğutan farklı noktalar da var, ten uyumu ve temizlik konusunda; bunları asla ona soyleyip ayrılamayacağım icin yukarıda yazdıklarımı anlattım. Anlamadı...

Herşey duzelecek sen sadece yanımda ol kafasını yaşıyor; yanındayken hayatım kotu mutlu değilim sıkılıyorum neden yanında olayım ki tek sebep beni cok seviyor olması olmamalı. Mantık ve aşkı bir arada tutan bir evlilik hayalindeyim, bu olmazsa evlenmeyi duşunmuyorum da.

Ayrılığı kabullenmeyen istemeyen gormezden gelen beraber cok mutlu olacağını empoze etmeye calışan bir adamdan nasıl ayrılabilirim sizce ?