Merhaba hanımlar ben 22 yaşındayım 15 yaşımdayken annem bizi terk etmişti 3 yılda eve donmedi. Bu donem icinde surekli babamdan annem hakkında şeyler dinledim,eskiden yaşadıkları babam ve annemin ailesi arasındaki eski problemler annemle neden anlaşamadıkları, annemin ne kadar sert ve soğuk olduğu kucukken bana hic sarılmadığı vb. Ben de soğuk bazen de agresif biriyimdir ama sinirli olduğumu dışarda belli etmem. Burda yazdığım gibi sacma biri de değilim sevgili diye bahsettiğim sadece iki kişi var surekli ilişki yaşamıyorum. Annem evden gittikten 1 yıl sonra ilk aşkımla tanışmıştım cok alakasız kişilerdik benim maddi durumum iyiydi bunu cok sorun ediyordu ve soğuktum sevebiliyordum ama nasıl gostereceğimi hic bilmiyordum. İlgimi cekmek icin turlu numaralar yaptı başkasına aşıkmış beni onu unutmak icin kullanmış numarası bile yaptı her seferinde affettim cunku ilk aşkımdı ve annemle ilgili yardımcı oluyordu bir de aşk acısıyla uğraşamam diyordum.

Sonra universite kazandım iyi bir bolumdu sevgilimden de ayrılmıştım zaten annem de geri donmuştu cok gecmeden tamamen boşandılar. O sırada da son sevgilim girdi hayatıma her şeyi anlattım ilk aşkımdan sonra ufak kısa ilişkilerim de olmuştu birinde aldatıldım falan. Son sevgilim cok ilgiliydi onun yanında her sorunumu unutuyordum uniden yeni bir arkadaş ortamım olmuştu her şeyimiz cok benzerdi surekli beraberdik ve sevilmek cok guzeldi.Sonra aniden soğudum dedi depresyondayım cok kotuyum kimseyle goruşmek istemiyorum dedi. Benim de canım cok yandı cunku eve gitmek istemiyordum babamın yeni bir ilişkisi vardı annem beni babama benzemekle babam da anneme benzemekle onun gibi soğuk olmakla sucluyordu.
Sevgilim de ayrılmak bilmiyordu surekli oyalıyordu arkadaşlarıma gidip ayrılamıyorum falan dedikce iyice gururum kırıldı beş gunluğune başka bir şehre gittim daha da kotu oldum atlayıp dondum konuştum ayrılalım dedim. Bir saat sonra ayrılmak istemediği soyledi sabaha kadar konuştuk cok kotu şeyler soyledi arkadaşları beni istemiyormuş daha guzellerini bulursun diyorlarmış ben soğukmuşum cok iyi bir insanmışım ama gozu başka kadınlardaymış bana aşık değilmiş falan yine de ayrılmak istemiyorum diye yalvardı ben anlam veremedim. Soyledikleri babamın soylediklerine cok benziyordu uzun yoldan geldiğim icin cok yorgundum uyuşturucu kullandığını bunu bana soyleyemediğini falan anlattı ilk tanıştığım kişiyle alakası yoktu kabus gibiydi. Yine de aptal gibi barışmayı kabul ettim, yine aynı şeyleri yapınca tamamen ayrıldım doğum gunume bile zorla gelmişti surekli beni ezmeye calışıyordu boyumla bile dalga gecti ertesi gun ayrıldım. Ayrıldıktan sonra sevmediği biriyle oturdum diyen beni rezil etti şehrin en işlek yerinde abuk sabuk hareketler yaptı polis geldi falan cok utandım.

İlk donem derslerim cok iyiydi 3.40 ortalamam vardı sonra mahvoldu her şey tum arkadaşlarımla arama girdi haklarında şikayet edip durdu şu şoyle bu boyle diye ama aileden hic ilgi gormediğim icin daha once erkekler tarafından hep hırpalandığım icin coktan bağlanmıştım bile. Yazın surekli farklı şehirlerdeydi peşinden gittim 10 saat yol cektiğim de oldu 2 gun de. En son kovdu beni ustelik kendisi sarılmıştı cok ozledim demişti sonra da kovdu. İlac almaya başladım hastaneye yattım derslerim iyice kotuleşmişti ama bolumumu seviyordum her şey icin cok pişmandım kendime yediremedim yaptıklarımı. Kucukken babam şey demişti “guzel kadınlar bile evlenemiyor lost nasıl evlensin” cok uzulmuştum. Bu son olaylar bunları tekrar yaşattı bana sanki annemin kaderini yaşayacakmışım buna mahkummuşum gibi hissettim. Hicbir ilişkim duzgun gitmedi hep beni ezmeye sindirmeye calıştılar halbuki iyi bir bolum okuyorum ve bu insanların aksine normalde beni cok beğenirler asla cirkin olduğumu duşunmuyorum. Dediğim gibi son sevgilimin peşinden kac şehir gezdim hatırlamıyorum en son bana ben senin sorunlarınla uğraşamam defol git dedi. Şimdi sevgilisi varmış cok mutluymuş eski sevgilimi ve eski flortumu takip etmiş eskiden beni sevmeyen insanlarla takılıyor abuk sabuk şeyler yapıyor. Kendimi cok gucsuz hissettim ve buraya yazdım cunku arkadaşlarımla paylaşmak istemiyorum guvenmiyorum kimseye.

Annemin olmadığı uc yıl babamın soyledikleri hayatıma girenlerin sebepsizce yaptıkları kafamda oturtamıyorum nerde yanlış yaptığımı sorguluyorum surekli. Gecen gun dayanamadım aradım kendi kendime hesaplaşmak yerine icimdekileri dokmek istedim anneme kufretti. Surekli kafamı kurcalayan bir soru var ben de annem gibi mi olucam hic sevilmeyecek miyim? Alkol problemli yaşıyorum cunku uyuyamıyorum. Bu kişi benim yuzumden mi boyle davrandı soğuk biriyim kendimi sevdiremedim ondan mı boyle oldu şimdi sevgilisi var ona iyi davranıyor sanırım yani ben hak mı ettim surekli kendimi sucluyorum. Ayrıldıktan sonra istemediği biriyle oturmam suc muydu butun erkek arkadaşları ustume geldi. Uzun oldu ama acıklamak istedim cunku ayrı konular acılınca dalga geciliyor ten uyumu olayı da takıntım da bunlar yuzunden. Babam da annemle anlaşamadı soğuk buldu beni de o yuzden istemiyorlar bir haltı beceremiyorum diye duşunup kotu hissettim hep. Okuduysanız teşekkur ederim yorumlarınızı bekliyorum..