Merhabalar,
Ben 2 ay once birisiyle tanıştım ve 1 hafta kadar bir arkadaşlık surecimiz oldu.Sonrasında o bana acıldı sana karşı hislerim var diyerekten.Onunla konuşurken gayet guzel bir şekilde konular ilerliyor, susarsak da sorun etmiyordum, gayet iyi terbiyeli ve yanında eğlendiğim biriydi.Bu surec de mesajlaşmalarımız da oldu ve gayet guzel gidiyordu.Dolayısıyla bende hoşlanmıştım ve kabul ettim.2 aydır sevgiliyiz fakat ikimizde bu sevgililik olaylarında tecrubesiz.Ozellikle ben mıc mıc ilişkileri, romantikligi hic sevmem.Ona da bundan birkac kere bahsetmişliğim oldu.Fakat adam romantikliğin dibini yaşıyor.1. Ay hediyemiz,tanıştığımız gun hediyesi,2. Ay hediyemiz, şiirler yazmalar,bana ozel ilkler defteri tutmalar vs vs...Ben bazı şeyler ne kadar yerinde, zamanında ve az soylenirse değeri o zaman cok olur demiştim.Benim duşuncem birine hemen aşık olamazsın hoşlantıyla başlar, birbirini tanımaya başladıkca bu sevgi artar ve aşka donuşur.Fakat bu kişi bana daha 2. Gunden ve daha sonraları sana aşık oldum lafını ağzından duşurmuyor.Bende ise hala hoşlanti şeklinde devam ediyor ama kendimi onun bu sevgisi altında eziliyormuş gibi hissediyorum.Ona hicbir zaman yalan soylemedim bu yuzden sana aşığım lafı da ağzımdan cıkmadı.2 ay oldu daha hala onu tanıma aşamasındayım evet cok guveniyorum ve değer veriyorum ama gerisi yok.
Ben oyle kolay kolay birinin elini tutamam veya istemediğim birine sarılamam.Ama o bana bu guveni vermiş olacak ki elini tutma sarılma konusunda herhangi bir olumsuz duşuncem yok.Sorunum şu o kaybetme korkusu yaşadığından bahsetti bana.Bilmiyorum nedendir yolda yururken, otururken dipdibeyiz ve surekli bu boyle.Bir şey iceceğiz mesela sarılma modunda bir elim onun elinde bir elimde cayda diyelim.Bazen bana mesafe kalmıyormuş gibi hissediyorum.Bir şey anlatacağım adamın yuzune bakamıyorum şaşı olacak gozlerim.Ona da bu durumdan bahsettim ben sevgilimin gozlerine yuzune doya doya bakmak isterim bu yuzden karşıma gecebilirsin diye.O da yarim saat yanında sarılıcam yarım saat karşında diyor.Gozler etkilenmenin en guzel yolu değil mi ama yapamıyorum...
İşim gereği nobet usulu calıştığımdan 2 gun isimde geciyor.Eve gelince 2-3 saat uyuyorum ve hafta da 2-3 gun onunlayım.geri kalan 2 gunumude aileme arkadaşlarıma ve kendime ayırıyorum.7-24 telefonda mesajlasiriz, 2 kere telefonla konuşuruz gun icinde ve bu ona yetmiyor.Ne yapacağımı şaşırdım bu konuyu onla defalarca konuştum.
Ona gercekten cok değer veriyorum ama heyecanım azaldı gibi.Buna neden olan şeyin de kendimi ona surekli acıklama gereği duymam olduğunu duşunuyorum.Sizce daha cok zaman gectikce ona aşık olabilir miyim?
Birine anlatma ihtiyacım vardı uzun oldu biliyorum.Ama gercekten kendimi boğulmuş durumda hissediyorum.Bu benim ilk ciddi ilişkim lutfen bulmuş da bunuyor gibi yorumlar yerine yapıcı konuşmalar tercih ederseniz sevinirim.Cunku bir ilişkide iki taraf da karakterini değiştirmeden bir şeylerden feragat etmeli bundan yanayım.Ama benim bir soylediğimi dinlese ertesi gun kulağından cıkacak bir durumda oluyor ve bu durum beni cok yordu.