Merhabaa,
Yaşadığım ikilemden uzun suredir cıkamıyorum. Ne yapacağımı da bilmiyorum. Erkek arkadaşımın bana evlenme teklifi edeceğini oğrendim ortak bir arkadaşımızdan bu durum daha da cıkmazsa soktu beni. Coğunluk olarak bu ikilemi hayatının mutlaka bir noktasında yaşayanlar vardır. Sizler ne yaptınız? Secimleriniz ve sonucları neler oldu?
Şimdiden teşekkur ederim yanıtlarınız icin.

1)Sevdiğiniz ve yaklaşık 3 yıldır sevgiliniz olan biri ile evlenmek istiyorsunuz ancak karşınıza iki secenek cıkıyor, hayalini kurduğunuz hayata onsuz devam etmek mi?
2) Her şeye rağmen ailenizi dahi karşınıza alıp, hayata dair kurduğunuz ideallerden vazgecip istemediğiniz bir hayatı yaşamayı goze alarak sevdiğiniz insanla olmak mi?
Siz ne yapardınız? Kafam cok karışık.


(Yuzeysel bir anlatım yaptığım icin buraya diğer yazdıklarımı ilave etmek istedim.)

Sevgilim yılardır tanıdığım biri ilişkimiz ilerdikce problemler cıkacağını tahmin etmiştim ama aşabilirim zannettim ancak olmadı yani olduramıyorum icime sinmiyor. Ailem ozellikle annemi ikna edemiyorum, (annemin onaylamamasının temel sebepleri sevgilimin ailesinin kendi icinde karışık bir aile olması, herkese borclarının olması, batıp cıkmaları, aile yapılarımızın uygun olmaması olarak orneklendirip ozetleyebilirim.) sevgilimle karakter olarak farklı olduğumuz noktalar var ama bir noktada bir şekilde buluşabiliyoruz, istemediğim bir hayat derken de akademik bir kariyerim var ve sevgilim kucucuk bir şehirde yaşamak istiyor. Kendi yapabileceği birden cok iş varken hepsine kendi kapatmış durumda ve ailesinin işini yapmak istiyor. Ben yıllarca kariyerim icin calışıp cabaladım hala yolumun başındayım ancak devam ediyorum yukselmek adına olur da biz evlilik kararı alırsak işi kucuk bir ilde olduğu icin benim de onun yanına gelmem gerekecek. Sevdiğim icin problemleri gormezden gelerek devam ettim hep gittiği yere kadar dedim cunku annemi ikna etmek cok zordu, konusu gecince bile kalkıp gidiyordu yanımdan en son “ya ben ya o” dedi. Ailemi uzmek istemiyorum. Sevgilimle bu yolda devam etmek istiyorum. Bencilce davranmak istemiyorum cunku benim hayatıma onu entegre etmek gibi geliyor. Onunla konuştuğumda da ben başka iş yapmam diyor. Ee ben de hayatımı, işimi, duzenimi yavaş yavaş oturttum. Nasıl bırakabilirim ki emek verdiğim bir işi? Bir an duşundum bıraksam ideallerime uygun bir iş bulabilir miyim diye ama karşıma bu ikilem cıktı ve ben ne yapacağımı bilmiyorum maalesef. Sevgilimin yerine birini koyabileceğimi duşunmuyorum, ona guvendiğim gibi birine guvenebileceğimi duşunmuyorum ve onu sevdiğim gibi birini sevebileceğime de inanmıyorum. Sevgilimden once mantık insanıydım ben ama cok sevip aşık oldum sonra da hayatımda mantığın tek bir kırıntısı kalmadı zaten.