Klasik bir kayınvalide gorumce konusu olsun isterdim ama biraz farklı. Nişanlıyım ve ailesinden nefret ediyorum. Evrende nefes almalarını luzumsuz buluyorum. Diyeceksiniz ki neden noldu. Hicbir şey olmadı iyi davranışları oldu kotu olmadı ama yine de nefret ediyorum. Nişanlımı dunya uzerinde ki kimse ile paylaşmak istemiyorum. Kimseyle uğraşmak istemiyorum. Kendi soyuma alasim geliyor. Kv arıyor rahatsız oluyorum, anne demiyorum demek istemiyorum, gorumcem kendince konu acıyor tiksiniyorum, kp yemek yiyor nefret ediyorum. Yapmaları gereken fakat Yapmadıkları her şey icin onlardan uzaklaşmak istiyorum. Sadece sevgilimle olup evrenden silinsinler istiyorum. Bir bardak su bile icsinler istemiyorum elimden. Ama ne yazık ki bu nefret duygularimin dışarıya karşı hicbir yansıması yok normal bir gelin gibi davranıyorum. Tum bu duşuncelerimden nişanlımin haberi var. Icimden gecenlerin hepsini acık haliyle biliyor. Hatasız, muazzam insanlar değiller elbette ama yine de bu kadar nefreti haketmiyorlar. Para yok demeleri sınır ediyor, nişanlıma iş buyurmalari beni cıldırtıyor. Cok basit şeyleri bile savaş varmış gibi icimde buyutuyorum.

Hayat artık benim icin yaşanılmaz bir hal almaya başladı. Icimde ki bu duyguların sonmesini istiyorum. Bunu ancak ben yapabilirim. Cok kez normallestirmeye iyi yonunden bakmayı denedim 2 saniye falan suruyor. Beceremedim. Biliyorum annesi babasi onlar olmasa sevdigim insan da olmazdi. Kendi ailem icin boyle dusunulse cok yara alirdim. Fakat olmuyor iste tum dogru cumleleri biliyorun ama hayatimda hicbir seyi degistirmiyor bu durum. Bana yardımcı olur musunuz? Icimde ki onlara beslediğim kotu enerjiyi nasıl yok edebilirim. Iyi olsun da istemiyorum, kotu olmasın yeter. Icten ice kendimi cok yıpratıyor bu durum, insan sevgimi sorgulatıyor. Duygularımı cok yoğun yaşamak cok yıpratıcı olmaya başladı. Kırıcı olmayan tum onerilerinize acığım. Bu durumu nasıl sonlandira bilirim ?