Uzun zamandır takip etmeme rağmen, uyeliğim olduğunu hatırlayıp tekrar hesabımdan giriş yapma kararı aldım. Tabiki sizlerle kafamda ki ufak tefek sıkıntıları paylaşmak fikir almak ta istedim.
Oncelikle ben 4 yaşına girecek bir kızı olan , 23 yaşın da yıllar once boşanmış bir anneyim .
Maalesef ki okuyamadım , hayata erken atıldım keşke boyle olmasa idi ama oldu.

Anne babam ben kucukken cok zor ve travmatik bir şekilde boşandılar. Şiddetin tam ortasında buyumeye calıştım

Ve buyuduğum de coğu kadının yaptığı gibi ben de evliliği kacış olarak gordum. İyi halt ettim . ASLA EVLiLiGİ BiR COZUM olarak gormeyin..
Annemle babam boşandıktan sonra ben annemle yaşamayı tercih ettim ..Ama babasız sevgisiz nasıl buyunur se oyle buyudum.
Karşıma cıkan ilk erkeğe de sorgusuz sualsiz inandim guvendim hayatımı adadim sonuc : İyiki boşandım..
Cunku ben şiddetin icin de buyumuş bir cocuktum ve hala travmalarini yaşıyorum.
Cocuğumu duşundum her anne gibi ve boyle olması gerektigi icin boşandım

Annem 2. Evliliğini yapti ve eşiyle ortak birikimleri ile actıkları guzel bir yiyecek icecek işletmesi var.
Kendimi orada gelistiriyorum , Coğu zaman yardima gidiyorum.
Yani cok şukur kimseye muhtac değiliz.

Ama gel gelelim asil meseleye..
Ben boşandıktan 5 ay sonra karşıma Allah kalbime gore birini cıkardı.Tam bitti dediğim an , hem de boşandık tan kısa bir sure sonra , aslında herşey tam da o an yeniden başladı ..

Kendi de benim gibi evlenmiş boşanmış 1 cocuğu olmuş ama doğumdan kısa bir sure sonra vefat etmiş ...

Ben bunu ona da kendime de cok buyuk sorun haline getirdim sonuc ta benim bir evladım vardı .. İzlediklerim ve gorduklerim den oturu de hep guvensizliklerim vardi.Ama bir gorseniz okadar guzel anlaşıyorlardi ki.
Hala oyle cok şukur ..

Biz 2 senelik birliktelik uzerine ayni evde yasama kararı aldık. Şuan kendi evimizdeyiz. (Sutten ağzım yandığı icin hemen evlenme taraftarı değilim cunku )
Biraz da bu şekil de tanımak istiyorum onu cunku uzaktan herkes biz kadınlar da dahil en guzel yonlerimizi sergileriz bu her daim boyledir.
Bir evde yaşamakla sevgililik faslı birbirinden farklıdır diyerek boyle bir karar aldım.

Bir kac sene boyle yasamak ve zamanı geldigin de biz artık olduk dediğimiz de imzamizi gule oynaya atmak hayatlarimizi evlilik yolunda birlestirmek istiyorum

Gel gelelim Allah razi olsun okadar sene icerisinde bir yanlışını gormedim.
Değer veren sevgisini hissettiren biri. Kızima kendi oz babasının vermediği maddi manevi ilgiyi sevgiyi veriyor . bunun icin ona ayrıca minnettarım.

Kendisi ile aramızda 13 yas var. Ama hic gostermiyor fit kendine bakan giyimine ozen gosteren biri.
En onemlisi beyin yaşımız aynı diyebilirim . Cunku ben de yaşıtlarıma gore olgun biri sayılırım .

Yaşadıklarım ve gorduklerim sonucunda yaş farkı bana hic sorun olmadı..
Hayatım da hic baba figuru olmadığı icin belki de icgudusel de olabilir bu..

Buraya kadar beni ve hayatımı ozet olarak size tanıtmak istedim. Hakkım da biraz fikriniz olabilir boylelikle..

Gelelim benim derdimee..
Kızım artik beni dinlemez oldu.. Eskiden okadar anlayışlı ve uysal bir cocuktu ki..
Kesinlikle dinlemiyor.. Mesela ben izinn vermiyorum hemen gidip erkek arkadasima yakınıyor oda hemen izin veriyor tabii..

Ya okadar zorlanmaya başladım ki..
Diyeceksiniz bu da dertmi ama bana gore dert. Erkek arkadaşımı guzel dille kac kez uyardim ama yokk olmuyor yine ayni.
Ne yapacağım ben boyle bilmiyorum ..

Ustelik cocuk ta istemiyorum biliyor ama gecenler de evlendiğimiz gibi kızımıza bir kardeş yapmamızı yanlız buyumemesini vs dile getirmeye başladı ..

Aramız cok iyi ondan iyisini bulacağimi sanmıyorum ve istemiyorum .
Ama kızım la aramdaki bağ kopuyor sanki benden cok seviyor ilgi gosteriyor her dediğini yapıyor kiskaniyormuyum diyorum bazen inanın ama bu kıskanclık değil..

Cocuk beni otoriter onu şeker bir adam gibi goruyor herşeyi yaptirtiyor .. Ve tabiki o ise gidince simarik hicbir sozumu dinlemeyen bir afacanla uğraşmaya calışıyorum
. Havalar soğuk dışarı da cikamiyoruz pandemiden dolayı..
Nasıl duzeltebilirim bu durumu hanımlar (