Merhaba arkadaşlar,
Benimde bir derdim var belki benimle aynı ruh halinde olanlar vardır.25 yaşındayım ve hayatımın en guzel zamanları olabilirdi ama kotunun iyisi diyerek kendimi avutuyorum.1 sene oncesine kadar streslide olsa bir iş hayatım vardı ama şimdi yok.Pandemiden once kendime ait bir işti yurumedi ve kapatmak zorunda kaldım.
Daha sonra cok yere başvurdum vs.ama geri donuş olmadı ve ben kaldığım yerden internetten devam etmeye calıştım ama husran.Ailem olmasa maddi sıfırım diyebilirim...
Ozel hayatım bu yıl icinde başıma gelen en guzel şey diyebiliyorum evlilik duşunuyoruz ama sanki ben onun hayatına girdim uğursuzluk getirdim artık bu ruh halinde yaşıyorum.Tam ilişkimiz başladı ve erkek arkadaşımında işleri yolunda gitmedi ve biz cok ayrı kaldık mesafe olarak o başka ulkede...3-5 ayda goruşebiliyoruz.Niyetimiz onun olduğu ulkeye yerleşmekti benim iş internetten tutsaydı yer mekan farketmeksizin devam ettirilebilirdi...Artık dua ediyoruz yani biran once maddiyat olarak gelişmeler olsada evlenebilsek diye ...26 yaşına giricem başka hayatıma ne katabilirim diye duşunuyorum ama neye adım atsam yarım kalıyor cesaretim kırıldı.En basitinden beğendiğim bir şeyi alsam defosu cıkıyor,altın alsam değeri duşuyor gibi...Yani bir şey var bende ben cozemiyorum hayatımın sonuna kadar calışmama duşuncesi bir şey uretmeme duşuncesi beni cok geriyor...Olmadığım birini yaşıyorum resmen şuanda...