9 aydır ayrı yaşadığımız, dava surecinde olduğumuz, anlaşmalı protokol imzaladığımız adamdan gelen mesaj. Şunun dengesizliklerinden, mesafesini ayarlayamamasından, sozlu, yazılı tacizlerinden bıktım artık.

Birkac gun geriye giderek anlatayım. Anlaşma gereği konuştuğumuz nafakayı yatırmayınca mesaj atıp yatırmaması durumunda icraya vereceğimi soyledim. Yine once duymazdan gelip sonra alaya aldı. Ben de avukata icrayı başlatmasını soyledim. Ve 47457. kez panik olup ailemi aradı. Babam da beni aradı. Annem olsa kavga edip kapatırdım ama babam oyle nazik oyle icten konuştu ki, onun o yalvarırcasına ısrarı kalbimi cok burktu. Ailemi ne zaman bu işe ikna edip konuyu noktalasam bu Allah'ın cezası eski eş, yumuşak karnını bildiği babamı arayıp ağlayıp sızlıyor. Babam da diyor ki "davayı cekme, evinden ayrılma ama bir şans ver, oturun konuşun, benim icin dene. Seni ne zorluklarla buyuttum bu kadarcık hatrım yok mu?" Hayatım boyunca annemle yıldızım barışmamış olsa da babamla aramdaki bağ hep farklı oldu. Gercekten cok ozverili, nazik ve duşunceli bir babadır. Ama aynı zamanda karısının eteğinin altından da cıkmaz. Annem beni istemediğim halde evlendirirken yuzundeki acıyı gorduğum halde karısına karşı cıkmayı başaramadığını da biliyorum. Babam beni ona karşı olan zayıflığı kullanıp ikna etmeye calıştıkca eski eş denen herife nefretim daha da buyuyor. Bir de babamı aramadan once nafakayı yatırmış, bunu da onlara lutuf gibi anlatmış. Halbuki ben onun verdiği nafakadan iki kat fazlasını kazanıp ustune 24 saatlik mesai ile cocuk bakıyorum. Ama onun ayda iki kez gorduğu cocuklara attığı 2 bin kadar goze gelmiyor. İhsanda bulunuyor sanki cemcuk ağızlı.

Konuşmayı geciştirip bitirdim ama o gunden beri adi herif beni acayip rahatsız ediyor. "aşkım, gulum, akşama ne lazım" gibi mesajlar atıyor. Bu cureti beni cok kızdırıyor. Artık ailemi kullanmasına, bana karşı sınırı aşmasına katlanamıyorum. Bu cureti bulmasında evimin ona cok yakın olmasının da payı var. Gozden ırak olan gonulden de ırak olur hesabı goze yakın olanla araya mesafe koymak da bir o kadar zormuş anlaşılan. Artık bu şehirden, onun bana ulaşabileceği bu yerden uzaklaşmak istiyorum. Daha once 4 ayrı şehirde yaşadım. Turkiye'nin 25'e yakın şehrine gittim ama soz konusu iki cocukla yaşamak olunca tum bildiklerimi unutuyorum. Pandemiden dolayı oyle kafama gore gidip şehir, ev vs bakamıyorum. Burada bircok yerden insan var. Belki benim bilmediğim huzurlu, sakin, diğer yerlere nazaran kadınların rahat yaşayabildiği bir yerler vardır. Fikir verecek birileri cıkar diye yazıyorum. Artık bu evliliğin golgesinden, duygularımın somurulmesinden ve sınırlarımın aşılmasıdan kacıp kurtulmak istiyorum.