Oğluma HikÂyeler" yazmayı, daha 1972'lerde, Selimiye'de duşundum. Devrimci oze sahip bir sanatcı, oğluna devrimci bir miras bırakmalıydı. Bu konuda, başarısız, yarım, guvensiz, ceşitli calışmalar yaptım. Ozu, bicimi ve sonuctaki tatları bir turlu doyurmadı beni. Yazdıklarımı, duşunduğum icerik ve bicimle uzlaştıramadım.
İstiyordum ki, hikÂyelerimi okuyan insanlar etkilensinler, duşunsunler ve değişim doğrultusunda istek duysunlar. Bu değişim duygusunun hayata gecirilmesi, devrimci mucadelemizi zenginleştirsin.
(Onsoz'den)