بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
اِذْ نَادٰى رَبَّهُ اَنِّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ
SABIR KAHRAMANI Hazret-i Eyyub AleyhisselĂ‚mın şu munĂ‚cĂ‚tı, hem mucerreb, hem tesirlidir.2 Fakat, Ă‚yetten iktibas suretinde, bizler munĂ‚cĂ‚tımızda 3 رَبِّى اِنِّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ demeliyiz.
Hazret-i Eyyub AleyhisselĂ‚mın meşhur kıssasının hulĂ‚sası şudur ki:4 Pek cok yara, bere icinde epey muddet kaldığı halde, o hastalığın azîm mukĂ‚fĂ‚tını duşunerek, kemĂ‚l-i sabırla tahammul edip kalmış. Sonra, yaralarından tevellut eden kurtlar kalbine ve diline iliştiği zaman, zikir ve marifet-i İlĂ‚hiyenin mahalleri olan kalb ve lisanına iliştikleri icin,5 o vazife-i ubudiyete halel gelir duşuncesiyle, kendi istirahati icin değil, belki ubudiyet-i İlĂ‚hiye icin demiş: “YĂ‚ Rab, zarar bana dokundu. Lisanen zikrime ve kalben ubudiyetime halel veriyor” diye munĂ‚cĂ‚t edip, CenĂ‚b-ı Hak o hĂ‚lis ve sĂ‚fi, garazsız, lillĂ‚h icin o munĂ‚cĂ‚tı gayet harika bir surette kabul etmiş, kemĂ‚l-i Ă‚fiyetini ihsan edip envĂ‚-ı merhametine mazhar eylemiş.6
İşte bu Lem’ada Beş Nukte var.
__________________