Evet meşhurdur ki: “En kat’î fazilet odur ki, duşmanları dahi o faziletin tasdikine şehadet etsin.”

İşte yuzer misallerinden iki misal:

Birincisi: On dokuzuncu asrın ve Amerika kıt’asının en meşhur feylesofu Mister Carlyle, en yuksek sadÂsıyla, cekinmeyerek, feylesoflara ve Hıristiyan Âlimlerine neşriyatıyla bağırarak boyle diyor, eserlerinde şoyle yazmış:

“İslÂmiyet gayet parlak bir ateş gibi doğdu. Sair dinleri kuru ağacın dalları gibi yuttu. Hem bu yutmak, İslÂmiyet’in hakkı imiş. Cunku, sair dinler –fakat Kur’Ân’ın tasdikine mazhar olmayan kısmı– hic hukmundedir.”

Hem Mister Carlyle yine diyor: “En evvel kulak verilecek sozlerin en lÂyığı, Muhammed’in (aleyhissalÂtu vesselÂm) sozudur. Cunku, hakikî soz, onun sozleridir.”

Hem yine diyor ki: “Eğer hakikat-i İslÂmiyet’te şuphe etsen, bedihiyat ve zaruriyat-ı kat’iyede iştibah edersin. Cunku, en bedihî ve zarurî bir hakikat ise İslÂmiyet’tir.”

İşte bu meşhur feylesof, İslÂmiyet hakkında bu şehadeti, eserinde muteferrik yerde yazmış.

İkinci misal: Avrupa’nın asr-ı ahirde en meşhur bir feylesofu Prens Bismarck diyor ki:

“Ben butun kutub-u semaviyeyi tetkik ettim. Tahrif olmalarına binaen, beşerin saadeti icin aradığım hakikî hikmeti bulamadım. Fakat Muhammed’in (aleyhissalÂtu vesselÂm) Kur’Ân’ını umum kutuplerin fevkinde gordum. Her kelimesinde bir hikmet buldum. Bunun gibi, beşerin saadetine hizmet edecek bir eser yoktur. Boyle bir eser beşerin sozu olamaz. Bunu, “Muhammed’in (aleyhissalÂtu vesselÂm) sozudur” diyenler, ilmin zaruriyatını inkÂr etmiş olurlar. Yani, Kur’Ân Allah kelÂmı olduğu, bedihîdir.”

İşte Amerika ve Avrupa’nın zek tarlaları, Mister Carlyle ve Bismarck gibi boyle dÂhî muhakkikleri mahsulÂt vermesine istinaden, ben de butun kanaatimle derim ki:

Avrupa ve Amerika İslÂmiyet’le hamiledir; gunun birinde bir İslÂmî devlet doğuracak. Nasıl ki Osmanlılar Avrupa ile hamile olup bir Avrupa devleti doğurdu.

Ey Cami-i Emevî’deki kardeşlerim ve yarım asır sonraki Âlem-i İslÂm camiindeki ihvanlarım! Acaba baştan buraya kadar olan mukaddemeler netice vermiyor mu ki, istikbalin kıt’alarında hakikî ve manevî hÂkim olacak ve beşeri dunyevî ve uhrevî saadete sevk edecek, yalnız İslÂmiyet’tir ve İslÂmiyet’e inkılÂb etmiş ve hurÂfÂttan ve tahrifattan sıyrılacak İse- vîlerin hakikî dinidir ki, Kur’Ân’a tÂbi olur, ittifak eder.

Eski Said Donemi Eserleri, Hutbe-i Şamiye, s. 242
__________________