Babaya saygı

Bediuzzaman'ın Van’da, Vali Tahir Paşa’nın konağında kaldığı o gunlerdi.
Bir gun Bediuzzaman'a basit kıyafetli bir koylunun kapıda kendisini beklediğini soylediler. Bediuzzaman hemen kapıya koştu.
Gelen babasıydı. Bir merkeple ta Nurs’tan kalkmış, Van’a oğlunu gormeye gelmişti.
Bediuzzaman sevinc icinde babasının ellerine sarıldı. Halini hatırını sordu. Annesi ve kardeşleri hakkında ayrıntılı bilgi aldı.
Mirza Efendi, kapıda oğlunu:
– Oğlum, burada benim, senin baban olduğumu sakın kimseye soyleme, diye ozellikle uyardı.
Bediuzzaman babasının onune gecip ona yol gosterdi ve iceri aldı.
Salona girdiler.
Vali ve şehrin diğer ileri gelenleri de orada bulunuyordu. Sofi Mirza Efendi, utanarak ileri gitmeden kapının eşiğine yakın bir yere oturdu.
Bediuzzaman, uyarısına rağmen babasını orada bulunan topluluğa iftiharla tanıttı:
– İşte bu zat benim babam Sofi Mirza Efendi’dir.
Ve babasını kapı ağzından alarak O'nu başkoşeye, Vali Tahir Paşa’nın yanındaki yuksek sedire oturttu.
Onun layık olduğu yer orasıydı.
Baba, herkesin onunde ve başında olmalıydı...

Alinti
__________________