Bir gun ikindi vakti yanına bir misÂfir geldi. Tencerede bir parca et vardı. Eti pişirip misÂfire ikrÂm edeyim diye duşundu. Fakat, yemeği hazırlamak icin de misÂfirin yanından ayrılamadı.

NihÂyet akşam vakti oldu. Namazlarını kıldılar. Kendisi de, misÂfiri de oruclu idiler. NihÂyet evde bulunan bir kuru ekmek ve bir mikdar suyu misÂfire ikrÂm icin hazırladı. Sonra, etin bulunduğu tencerenin Allahu teÂlÂnın izni ile kaynadığını ve yemeğin cok guzel piştiğini gordu. MisÂfire ikrÂm ile iftarı birlikte yaptılar.

MisÂfir;
-HayÂtımda bu kadar lezzetli bir yemek yemedim, deyince,

RÂbia-tul Adeviyye;
-Her hÂlinde Allahu teÂlÂyı hatırlıyan ve sÂdece O'nun rızÂsını istiyenlere işte boyle yemek pişirirler, buyurdu.
__________________