Eski zamanda bir hoca, talebelerinden birini, calışkanlığından, zeka ve anlayışından dolayı diğerlerinden daha cok seviyor ve takdir ediyordu Hocanın bu sevgi ve takdiri diğer oğrenciler tarafından biliniyor ve icin icin kıskanılıyordu "Hoca neden yalnız bu arkadaşa ilgi ve yakınlık gosteriyor, aramızdaki tek zeki ve calışkan o mu?" şeklinde laflar ediyorlardı Hoca da onların bu tur duşuncelerinin farkındaydı Hoca efendi bir gun derse gelirken yanında oğrencilerinin sayısınca kuş getirdi Her oğrenciye bunlardan bir tane vererek, "Haydi yavrularım, bu kuşları hic kimsenin gormediği bir yerde kesin getirin, ama dikkat edin hic kimse gormesin haa!" dedi Bunun uzerine talebeler sağa sola dağıldılar Bir muddet sonra da kuşları kesip kanlarını akıta akıta donmeye başladılar Kimileri ovunuyordu: "Ben falan yerde kestim, hic kimse gormedi" gibi Hoca da boyle ovunenlere bir "aferin" cekiyordu Biraz sonra butun oğrenciler kuşları kesmiş olarak donduler En sonra Hocanın sevdiği oğrenci geldi, ustelik kuşu da kesmemişti Hoca sordu:

- Oğlum, kuşu nicin kesmedin, bak arkadaşlarının hepsi kestiler, yoksa kimsenin goremeyeceği biryer bulamadın mı?

- Evet hocam, insanların goremeyeceği yer ben de bulabilirdim, ama Allah'ın gormeyeceği yer bulamadım O nedenle kuşu kesmeden dondum

Bu cevap diğer oğrencilerin akıllarını başlarına getirdi Yaptıkları dikkatsizliği anladılar Hepsi biliyordu Allah'ın goremeyeceği yer olmadığını, ama onemli olan onu duşunebilmekti Bundan sonra arkadaşlarının farkını anlayıp hocalarının ona ilgisine hak verdiler
__________________