Ahmed bin Hadraveyh hazretleri kendi nefsini muhĂ‚sebeye cektiği bir hĂ‚diseyi şoyle anlatmıştır:
Uzun muddet nefsime muhĂ‚lefetle onu kahretmiştim. Bir defĂ‚sında bir cemĂ‚at cihĂ‚d icin gazĂ‚ya gidiyordu. Bende de gazĂ‚ icin buyuk bir arzu uyanmıştı. Nefsim gazĂ‚nın sevĂ‚bı ile ilgili hadîs-i şerîfleri bana hatırlatıyordu. Hayret edip, kendi kendime, gĂ‚libĂ‚ nefsin bu istekli hĂ‚li bir hîledir! Cunku nefs seve seve ibĂ‚det ve tĂ‚atta bulunmaz! Herhalde devamlı oruc tuttuğum icin nefsin tĂ‚katı kesildi de bu sebeple savaşa gitmemi ve orucumu acmamı istiyor dedim.
Nefse dedim ki: "Ey nefs gazĂ‚ icin sefere cıkınca oruca devĂ‚m edeceğim." Nefs; "Olur kabul." deyince şaşırdım ve herhalde ben nefsi geceleri namaz kılmaya mecbûr tutuyorum da onun icin gazĂ‚ya cıkmamı ve boylece gece namazını bırakacağımı ve rahata kavuşmayı istiyor diye duşundum. Nefse gazĂ‚da da seni gece uyutmam dedim. "Bu da kabul!" dedi.
Bu cevabına da hayret edip, iyice duşundum. Sonra herhalde nefs yalnızlıktan usandı da halkın arasına karışmak istiyor. Bu sebeple diye yorumladım ve nefse; "Konakladığımız her yerde insanların arasında oturmayacağım. TenhĂ‚ bir kenara cekileceğim." deyince nefsim; "Onu da kabul ediyorum!" deyince artık onun maksadını anlamaktan Ă‚ciz kaldım. Allahu teĂ‚lĂ‚ya sığınıp; "YĂ‚ Rabbî! Beni nefsin hîlesinden haberdĂ‚r et ve onun aldatmasından koru. Sana sığındım." diye yalvarıp duĂ‚ ettim.
Bunun uzerine nefs, şoyle dedi: "Benim isteklerime muhĂ‚lefet etmekle beni gunde yuz defĂ‚ olduruyorsun, bundan kimsenin haberi yok. Hic olmazsa gazĂ‚da bir kere olurum de bunu butun cihĂ‚n halkı duyar. Derler ki, Ă‚ferin Ahmed Hadraveyh'e, onu, nefsini oldurduler, şehîdlik derecesine erdi..."
Nefsin bu cevabı uzerine; "Subhanallah, bu nefs oyle yaratılmış ki, hayatında da olumunde de munĂ‚fık! Ne bu dunyĂ‚da ne de Ă‚hirette musluman olmak istemiyor! Ben onu tĂ‚atte bulunmak istiyor sanmıştım. Ona zunnĂ‚r bağlandığının farkına varmamışım." diyerek, daha cok muhĂ‚lefet ettim.
__________________