İbÂdet eden. Farzları ve vÂcibleri yerine getirdikten sonra ceşitli nÂfile ve yapılması sevab olan işlere de devam eden. Cokluk şekli, ubbÂd'dır.
Kur'Ân-ı kerîmde meÂlen buyruldu ki:
Tevbe edenler, Âbidler, hamd edenler (cihÂd veya ilim oğrenmek icin) seyahat edenler, rukû edenler, secde edenler, emr-i mÂrûf nehyi anil munker yapanlar ve Allahu teÂlÂnın sınırlarını koruyanlar (yok mu? İşte onlar da Cennet ehlidir. Habîbim) Sen o mu'minlere dahi Cenneti mujdele. (Tevbe sûresi: 112)
Allahu teÂlÂnın haram kıldığı (yasak ettiği) şeylerden sakın, insanların en Âbidi olursun. (Hadîs-i şerîf-MiftÂh-un-necÂt)
Âbidin en buyuk maksadı, Âhiret sevÂbına kavuşmaktır. Âbid, ibÂdetinden oyle zevk alır ki, ibÂdetten bir an men' edilse, onun icin en buyuk eziyet olur. Hatt Âbidlerden biri; "Olumden korkmuyorum, ancak gece ibÂdetime mÂni olacak diye korkuyorum" de miştir. Diğeri de; "Allahım mezarımda da bana ibÂdet imkÂnlarını ihsÂn et" diye du etmiştir. (İmÂm-ı GazÂl&#238
__________________