Sûfî yÂni tasavvuf yolunda bulunan bir kimse, başlangıcta kendi makÂmından bahseder, hÂli ile ilgili şeyleri anlatır. Fakat kalb gozu acılınca, hayrette kalarak sukût eder, susar. (Ebû Abdullah NebÂcî
Şukrun sonu hayrettir. Cunku şukur de Allahu teÂlÂnın şukredilmesi icÂbeden bir nîmetidir. Bu ise, sonsuza kadar, boyle gider. (Yahy bin MuÂz)
Geldi hûrîler boluk boluk buğur
Yuzleri nûrundan evim doldu nur
Hem hav uzre doşendi bir doşek
Adı sundus doşeyen anı melek
Cun gorundu bana bu işler ayÂn
Hayret icre kalmış idim ben hemÂn
(SuleymÂn Celebi)
__________________