Kur'Ă‚n-ı kerîmin doksan sekizinci sûresi.
Beyyine sûresi Medîne'de nĂ‚zil olmuştur (inmiştir). Sekiz Ă‚yettir. Birinci Ă‚yet-i kerîmede acık delîl mĂ‚nĂ‚sına olan el-Beyyine kelimesi sûreye ad olmuştur. Bahsedilen beyyine, Peygamber efendimizdir. Sûrede; inanmayanların îmĂ‚n etmeleri icin istedikl eri en acık delil olan Peygamber efendimiz gozleri onunde olduğu hĂ‚lde, yine inancsızlıklarında devĂ‚m ettikleri bildirilmektedir. (SenĂ‚ullah Dehlevî, VĂ‚iz-i KĂ‚şif&#238
Beyyine sûresinde buyruldu ki:
Muhakkak ki, îmĂ‚n edib de sĂ‚lih ameller işliyenler işte bunlar yaratılanların en hayırlılarıdırlar. Onların mukĂ‚fĂ‚tı, Rableri katında (ağacları altından) ırmaklar akan Adn Cennetleridir; iclerinde ebedî olarak kalacaklardır. Allahu teĂ‚lĂ‚ onlardan rĂ‚zı, onlar da Allah'tan rĂ‚zı olmuştur. (Ayet: 7,8)
Kim, "Lem yekunillezîne Keferû" (Beyyine) sûresini okursa, kıyĂ‚met gunu, hayrın (iyiliğin) kaynağı ile berĂ‚ber olur. (Hadîs-i şerîf-EnvĂ‚r-ut-Tenzîl ve EsrĂ‚r-ut-Te'vîl)
__________________