HĂ‚ricîler, muteşĂ‚bihĂ‚tı (birkac mĂ‚nĂ‚ cıkarılabilen delilleri) te'vil ediyorlar. YĂ‚ni bĂ‚zı Ă‚yet-i kerîmelere ve mutevĂ‚tir olan (yalan uzerinde birleşmesi mumkun olmayan topluluklar tarafından bildirilen) hadîs-i şerîflere acık ve meşhûr olmayan mĂ‚nĂ‚lar veriyorlar. HĂ‚ricîler gibi şupheli delilleri yanlış te'vil edenlere, muctehîd olan fıkıh Ă‚limleri kĂ‚fir demediler. Fakat Ă‚sî (gunahkĂ‚r), bid'at ehli ve sapık olduklarını soylediler. (İbn-i Âbidîn)
HĂ‚ricîlerin temel goruş ve duşunceleri şoyle ozetlenebilir: Hazret-i Osman, hazret-i Ali, Amr bin Âs, Ebû MûsĂ‚ el-Eş'arî, hazret-i Âişe, TalhĂ‚, Zubeyr (r.anhum) ile Sıffîn muhĂ‚rebesinde hakemlerin hukmune rĂ‚zı olanları kĂ‚fir bilirler. Buyuk gunĂ‚h işleyen kĂ‚firdir diyerek boylelerinin ebedî cehennemlik olduğunu soylerler. ZĂ‚lim imĂ‚ma (devlet başkanına) karşı cıkmayı vĂ‚cib sayarlar. (AbdulkĂ‚hir BağdĂ‚dî
__________________