Hic duşundunuz mu; Hazreti Allah (cc) kullarını ne kadar seviyor, cehenneme gitmemelerini ne kadar istiyor?
İsterseniz sozu uzatmadan bir kudsî hadisin hatırlatmasına bir goz atalım, sonra diğer misallere gecebiliriz.
Rabbimizin en cok sevdiği şey nedir, biliyor musunuz?
Kudsî hadiste şoyle bildiriliyor:
– Rabbimiz kulunun işlediği amelleri icinde en cok tevbesini sever.
– Neden?
– Cunku tevbe eden kul cehennemden kurtulur da ondan. Rabbimiz de kulunu cehennemden kurtaran ameli cok sever.
Hatta bir ana, yavrusunu ateşe atmayı nasıl istemezse Rabbimiz de kulunu cehenneme atmayı ondan cok daha fazla istemez.
Nitekim bir defasında ashabdan biri bir cocukluk hatırasını anlatırken demişti ki:
– Calılıkta dolaşırken bulduğum bir kuş yuvasından yavruları alıp koynuma koymuştum. Tam bu sırada yavrunun anası başımda dolaşmaya başladı, acıdım, yavruları bırakmak icin ihramımı acmaya calıştığım sırada kuş hemen koynumdaki yavrusunun yanına daldı, kanatlarını yavruları uzerine gerip kollamaya başladı.
Efendimiz (sav)in buna sorusu şoyle oldu:
– Bu annenin yavrusuna bu kadar acıması sizi hayrete mi duşurdu?
Efendimiz (sav) şunu ilave etti: – Hic şupheniz olmasın Allah (cc)ın kullarına acıması bu annenin acımasından (kıyas kabul etmeyecek derecede) fazladır.
Bir defasında kadının biri cocuğunu kaybetmiş, deli gibi bir oraya bir buraya koşuyor, yavrusunu arıyor, bulduğu yabancı cocukları da bağrına basıp hemen oracıkta emdiriyordu.
Kadının bu heyecanını goren Efendimiz (sav) yanındakilere;
– Boylesine şefkatli şu kadın hic yavrusunu ateşe atar mı, diye sordu.
– Atmaz! dediler.
Efendimiz (sav) de tasdik etti;
– Ben de oyle biliyorum, atmaz, dedikten sonra buyurdu ki:
– İşte Allah (cc) da bu kadından cok fazla merhametlidir. Kullarını ateşe atmaz, onlar kendilerini ateşlik amelin icine atmadıkca!
Evet, evet. Allah (cc) kullarını ateşe atmaz, kullar kendilerini ateşlik işin icine atmadıkca!
Bir yolculuktan donuluyordu. Mola verilmiş, bir kadın da ateş yakarak hazırlık yapmaya başlamıştı. Ateşin alevleri yukselince kadın koşuşturan cocuğunun ateşe duşmesinden korktuğu icin hemen onu bağrına bastı ve ateşe duşmesi halindeki dehşeti de tasavvur ederek buna gonlunun dayanamayacağını hayal edip orada bulunan Efendimiz (sav)e donerek sordu:
– Sen Allah (cc)ın peygamberisin değil mi? Efendimiz (sav) de;
– Hic şuphen olmasın, buyurdu.
Bunun uzerine kadın şoyle dedi:
– Allah (cc)ın kullarına merhameti bir ananın yavrusuna olan merhametinden daha cok değil mi?
Efendimiz (sav):
– Hic şuphen olmasın oyledir, buyurunca kadın:
– Oyle ise bir ana yavrusunu ateşe atmaz, diye sızlandı.
Efendimiz (sav)in gozleri yaşardı da buyurdu ki:
– Yuce Allah (cc) ancak kendisine isyan edenleri ateşe atar. Mustahak olmayanları asla!
Demek oluyor ki, Allah (cc) kullarını ateşe atmayı asla istemiyor, sonsuz merhamet ve şefkati ateşi gerektirmiyor. Ancak kullar durust hareket etmiyor, ille de ateşlik işler yapıyor, birilerine zulmediyor, haksızlıkta bulunuyor, Yaradanına da isyandan geri kalmıyor, boylece kendi amelleriyle kendilerini ateşe attırıyorlarsa bu da kulların kendi tercihleri...
Sozun ozu bu olsa gerektir!..
__________________