Cocuklarımızı Şeytan mı Eğitiyor?

Dr.Muhammed Bozdağ'dan cocuk eğitimi uzerine muthiş tespitler. Yazar kendi hayatından kesitler anlatarak konuyu cok guzel bir şekilde değerlendirmiş, yazıyı okurken kendinizi bulacaksınız.

1980 oncesine gidiyorum. Ortaokul oğrencisiyim. Babam bizim evimize de televizyon aldı. Sadece TRT var ve yayınlar siyah beyaz. Gunun birinde Charlie Chaplin’i keşfettik. Filmin başından sonuna katıla katıla kahkaha atarak izledik dort kardeş. Bir hafta sonu yine Charlie Chaplin filmi vardı ve saatinin gelmesini dakika dakika sabırla cekiyorken babam,

– Hadi herkes doğruca tarlaya! dedi.
– Ama baba..
– Baba ne olursun filmi izleyelim.
– Baba gidelim ama gelip filmi izleyelim…

Yalvardık. Rahmetli babam kesin kararlıydı ve ısrarımız uzerine sesini yukselterek bizi tarlaya gonderdi. Mısır tarlasında calışırken ağlıyordum. O filmi izleyemediğim icin ağlıyordum.

Kalbimde bir yara olarak kaldı bu olay. Yıllar gecti ve ben baba oldum. Oğlum ve kızım komşulardan gorunce benden de cizgi film kanalına abone olmamızı istediler. Gozyaşlarımı hatırladım ve isteklerini ikiletmeden kablo tv’ye ve ozellikle o cizgi film kanalı, jetix miydi o zaman, emin değilim, ona abone olduk.

Aradan birkac ay gecti. O beni kapıya heyecanla koşup sevincle karşılayan cocuklarımı arıyorum. Koridorda omuzlarıma alırdım, gureşirdik, konuşurduk, beraber işler yapardık. İlgileri, zekaları gelişsin diye tamir, duzenleme vb. işlerimde işin bir ucundan onlara tuttururdum.

Fakat kayboldular. Neler oluyor?

İzliyorum. Tuhaf davranışlar gelişmeye başladı. Of puf ediyorlar. Bizden buyuklermiş gibi hukmedici konuşuyorlar. Eleştirebiliyorlar. Bir tuhaf bencilleşme, bir acayip kibirlenme… Bir pis maddeleşme, tatminsizlik… Yemeği beğenmeme, istekleri olmayınca seslerini yukseltme, debelenme… Birbirlerini oldurmece, satırla doğrayıp kazana koyup pişirip yemece oynuyorlar. Bunları cektikleri videodan oğreniyorum. Bunlar daha 6-10 yaşlarında…

Dehşete kapıldım. Bunlar cocuk. Bunlar benim sevgili evlatlarım.

Ben terorist mi, cehennem odunu mu yetiştiriyorum. Ben hain yetiştireceksem keşke doğmasalardı. Aman Allah’ım. Korkunc bir şeyler oluyor. Adeta elim ayağım titremeye başladı. Ne yapacağımı şaşırdım. Laf soyluyorum anlamıyorlar.
Cocukları izlemeye karar verdim. Bir hayalet gibi takip ettim. Ne gordum… Gunlerinin coğu televizyon karşısında o kanalı izlemekle geciyor. Bir biri ardına cizgi diziler…

Buyuculer, tanrısal gucu olan, evreni yaratıp yok eden, avuclarından ışıklı bombalar fırlatan yaratık suretinde tanrılar. Gezegenleri yok eden şeytanlar… Birbirlerinin eteğini kaldırıp bakan cocuklar… Popo uzerine konuşmalar… Aslında kendilerini ordeklerin getirmediğini konuşup nasıl olduğunu utanılacak şekilde ifşa eden sahneler… Sadece cizgi diziler mi? Cocuk animasyonları, oyuncaklar, neredeyse hepsi felaket.

Aman ya Rabbim. Ben cocuklarımın beynini tamamen şeytanın eline teslim etmişim. Şirk, kufur, dinsizlik, ahlaksızlık, fuhuş, kibir, bencillik, maddecilik, akla hayale gelebilecek ne kadar pislik varsa hepsi bu cizgi filmlerin icerisinde… Surekli her gun, sabahtan akşama kadar…

Ben guya ailemizin rızkı icin işe gidiyorum ve cocuklarımı evde şeytan eğitiyor.

Nasıl bir dehşet yaşadım. Derhal kabloları kestim. Aboneliği iptal ettim. Bir sure televizyonu yasakladım. Kızdılar, karşı koydular. Beton bir suratla dikildim karşılarına. Dunyada yaşayacakları en buyuk acı cehennem odunu olmalarından ağır olamazdı. Cok şukur birkac hafta icerisinde duzelip eskiye donduler.

Buyuduklerinde televizyon aldıksa da, cizgi film izlenmesine izin vermedim. Sonradan muhafazakar susu verilen bir cizgi filmi izlemelerine izin verdiysem de bunun da yanlışlığını anladım. Radar gibi takip ettim. Cunku fırsat bulunca başka cizgi film kanallarına kayıyorlardı.

Enerjilerini boşaltacak zararsız yollar aradık. Bir sure karete kursuna takıldılar. Sonra gitar calmayı oğrenip muzikle oyalandılar.

Cocuklarınıza sahip cıkın. Onları neyin nasıl yetiştirdiğini iyi takip edin. Şimdilerde mantar gibi tureyen bacak arası meraklısı, ateizmi adamlık sanan kibir kupu, haddini bilmez insancıklar goruyoruz. Bunlar bu milletin başının belası olacaklar, cok can yakacaklar. Yazık oldu bu milletin bir nesline. Cocuk diye acımak olamaz. Acıya acıya cocuklarınızı cehenneme hazırlamayın.

Şeytani zevklerin icerisinde dinsiz yetiştirecekseniz bırakın cocuk yapmayın.

Kendi gunahı insana yeter. Elbette ne yapsak da evlatlarımızın hayırlı olmalarını garanti edemeyiz. En azından kıyamet gunu cenabı Allah’a verebileceğimiz cevabımız olsun. Allah herkese hayırlı evlat nasip eylesin. Evlatlarımızı koruma bilincini ve carelerini bize nasip eylesin.

Kaynak

(Son gunlerde hızla yayılan bir yazı,okuyalım okutturalım inşallah . )