Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
[Hem manevî, hem maddî birkac cihette sorulan bir suale mecburiyet tahtında bir cevaptır.]

Sual: “Neden, ne dÂhilde, ne haricte bulunan cereyanlara ve bilhassa siyasetli cemaatlere hicbir alÂka peyda etmiyorsun? Ve Risale-i Nur ve şakirdlerini mumkun olduğu kadar o cereyanlara temastan men ediyorsun? Halbuki eğer temas etsen ve alÂkadar olsan, birden, binler adam Risale-i Nur dairesine girip, parlak hakikatlerini neşredeceklerdi. Hem bu kadar sebepsiz sıkıntılara hedef olmayacaktın.”

Elcevap: Bu alÂkasızlık ve ictinÂbın en ehemmiyetli sebebi: Mesleğimizin esası olan ihlÂs bizi men ediyor. Cunku bu gaflet zamanında, hususan tarafgirÂne mefkûreler sahibi, her şeyi kendi mesleğine alet ederek, hatta dinini ve uhrevî harekÂtını da, o dunyevî mesleğe bir nevi’ alet hukmune getiriyor. Halbuki hakaik-ı imaniye ve hizmet-i Nuriye-i kudsiye, kÂinatta hicbir şeye alet olamaz. Rıza-i İlÂhîden başka bir gayesi olamaz. Halbuki şimdiki cereyanların tarafgirÂne carpışmaları hengÂmında bu sırr-ı ihlÂsı muhafaza etmek, dinini dunyaya alet etmemek muşkulleşmiş. En iyi care, cereyanların kuvveti yerine, inayet ve tevfik-ı İlÂhiyeye dayanmaktır.

İctinÂbımızın cok sebeplerinden bir sebebi de, Risale-i Nur’un dort esasından birisi olan şefkat etmek, zulum ve zarar etmemektir. Cunku “Vel teziru vÂziratun vizra uhr”, yani “Birisinin hatasıyla, başkası veya akrabası hatakÂr olmaz, cezaya mustehak olmaz” olan dustur-u irade-i İlÂhiyeye karşı, bu zamanda “Muhakkak ki insan cok cok zalim ve cok cok nankordur. (İbrahim Sûresi: 34.)” sırrıyla şedid bir zulumle mukabele eder. Tarafgirlik hissiyle, bir canînin hatasıyla, değil yalnız akrabasına, belki taraftarlarına dahi adavet eder. Elinden gelse zulmeder. Elinde hukum varsa, bir adamın hatasıyla bir koye bomba atar. Halbuki bir masumun hakkı yuz cani icin feda edilmez, onların yuzunden ona zulmedilmez. Şimdiki vaziyet, yuz masumu birkac cani icin zararlara sokar. MeselÂ, hatalı bir adama muteallik bîcare ihtiyar valide ve pederi ve masum coluk-cocukları ezmek, perişan etmek, tarafgirÂne adavet etmek, şefkatin esasına zıddır. Muslumanlar icinde tarafgirÂne cereyanlar yuzunden, boyle masumlar zulumden kurtulamıyorlar. Hususan ihtilÂle sebebiyet veren vaziyetler, butun butun zulmu dağıtır, genişletir.

Emirdağ LÂhikası, mektup no: 18, s. 66
***
__________________