Hindistan'da yetişen meşhûr velîlerden. 1809 (H.1224) senesinde Keşmir'de doğdu. 1880 (H.1297) de vefÂt etti. Kabri Celalpur şehrinin dışında olup, harap vaziyettedir. Anne tarafından dedesi olan meşhur Âlim Seyyid Abdulgafûr Şah'dan ilim ve edeb oğrendi. Bu dedesi onun yetişmesi icin cok gayret gostermiştir. Cocukluğunda akranlarıyla oynarken, atılan bir taş ona isÂbet etti. Cansız bir halde yere yığılıp kaldı. Arkadaşları oldu diye feryÂd etmeye başladılar. Dedesi Seyyid Abdulgafûr duyar duymaz koşup yanına geldi. Yerde cansız yatan torununun başına oturup, ellerini acarak Allahu teÂlÂya yalvarmaya başladı. Bir de baktılar ki, SenÂullah kendine gelip doğrularak oturdu. Âdet olup dirilmişti.

On bir yaşlarında memleketlerinde buyuk bir kıtlık oldu. Bu sebeple Âilesi Cumun şehrine goctu. SenÂullah HarÂbÂtî, dedesi Seyyid Abdulgafûr'dan husûsî olarak ders almak sûretiyle ilim oğrendi.Sarf, nahiv, meÂnî, beyÂn, edebiyÂt, kırÂat, fıkıh, hendese, heyet (astronomi), tıp, kimyÂ, tÂrih, ensab, sosyoloji ilimlerini oğrendi. Ayrıca Arapca, Farsca, Urduca, Turkce, Keşmir ve Pencap dillerini oğrendi. Hat sanatında da iyice yetişti. Nesih, sulus, rik'a, ta'lik, nesta'lik gibi yazı ceşitlerini ve kırma hatlarını yazmayı ve nakkÂşlık sanatını da oğrendi.

Tahsîlinden sonra tasavvufta KÂdiriyye yolunda yetişip kemÂle erdi. Ayrıca Ceştiyye, Kubreviyye, Uveysiyye, Nakşibendiyye, Suhreverdiyye yollarından da feyz aldı. Tasavvufta hocası Şah Devlet GucerÂtî'dir. Tasavvufta yetişmesi sırasında cok riyÂzet ve mucÂhede cekmiŞ, dunyÂya asl meyletmemiŞtir. Evinde akŞamdan sabaha hicbir yiyecek icecek bulundurmamİŞtİr. DîvÂn-İ MedÂyih-İHarÂbÂtî adlİ eserinde pekcok velîyi ve bilhassa AbdulkÂdir-i GeylÂnî hazretlerini medheden şiirler yazmıştır.

KerÂmetlerinden bÂzıları şoyledir:

Bir gun bir grup insan imtihan etmek, velîlik hallerini anlamak icin HarÂbÂtî hazretlerinin huzûruna gelip, ona bir nar verdiler. "Bu narı yemeden once icinde kac nar dÂnesi var, soyler misin?" dediler.Bunun uzerine kÂğıt uzerine bir rakam yazıp kalemliğin altına koydu. Narı kesip, dÂnelerini saydılar. KÂğıt uzerine yazdığı rakam kadar nar dÂnesi cıktı.

Bir defÂsında bir deli, huzûruna getirilip şifÂya kavuşması icin du istendi. Bir mikdÂr suya okuyup delinin yuzune serpti. O anda deli sıhhate kavuşup aklı başına geldi.

Bir kimse HarÂbÂtî hazretlerinin eserlerini tenkid ederdi. Bir gun onun kitaplarından yanında bulunanları alıp nehre atmıştı. Fakat kitapları atar atmaz icine bir pişmanlık duştu. Yazıları bozulmuştur ve ıslanmıştır diyerek uzuldu ve sudan aldı. Sonra kitapların hicbir yerinin ıslanmadığını gordu.

Eserlerinden bÂzİlarİ: Bahr-ul-EnvÂr, Tuhfet-uz-ZamÂn, Tuhfet-ul-KÂdimî, TezkirÂt-ul-KÂmilîn, TezkirÂt-ul-VÂsilîn, Tefrîh-ul-MecÂlis, CennÂt-un-Naîm, Hakîkat-ul-İslÂm, Hakîkat-ul-EvliyÂ, HulÂsÂt-ul-EsrÂr, DerdnÂme, Delîl-us- SÂdİkîn, SirÂc-ut-TÂlibîn, SİrÂt-İ Mustakîmve daha pekcok eseri vardır.



KAYNAKLAR

1) Fihristi Nushayı Hattî HÂce SenÂullah HarÂbÂtî (Muhammed Huseyin Tesbîh&#238
__________________