Birgun Abdurrahman b. Sahr adlı bir sahabe bir kediyi kucağına almış onu beslerken Peygamber Efendimiz (s.a.v)’i gorur. Kediyi beslediğinden dolayı utanır ve saklanmaya calışır. Peygamber Efendimiz (s.a.v)de ona gulumseyerek Ebu Hureyre (kedilerin babası) der ve gider. O gunden sonra Abdurrahman b. Sahr artık halktan kendisine Peygamber Efendimiz (s.a.v)in hitap ettiği gibi hitap edilmesini ister.

O tarihten itibaren Hz. Peygamber'in (s.a.v) vefÂtına kadar ondan ayrılmayan bir sahabesi olmuş, kendisini onun hizmetine adamıştır. Hizmet suresi yaklaşık dort yılı buluyordu.Hz. Peygamber'in (s.a.v) misafirperverliği ve comertliği sayesinde yasayan Ebû Hureyre, Rasûlullah (s.a.s.)'in mescidinde sadece ibadet ve ilimle meşgul olan Ehl-i Suffe'nin en ileri gelen siması idi. Hz. Peygamber'i (s.a.v) buyuk bir muhabbetle sevmiş, onun sunnetine uygun olarak yasamış ve manevî yuce mertebelere erişmiştir.

İffet sahibiydi, eli acık ve comertti. Hz. Osman’ın sehid edilmesinden sonraki fitne olaylarında kosesine cekildi. Halk onun bu halinden kendisine soz ettiklerinde Rasûlullah (s.a.s.)'in su hadisini rivÂyet ediyordu: "Fitneler cıkacak. O zamanda, oturanlar ayakta durandan, ayakta duran yuruyenden, yuruyen koşandan daha hayırlıdır. Kim donup bakmaya yonelirse, o da ona yonelir. Kim bir sığınak veya korunak bulursa onunla korunsun"

İmam sÂfii gibi buyuk Âlimlerin bildirdiğine gore Ebû Hureyre kendi donemindeki hadis nakledenlerin icinde hafızası en sağlam olanıdır. Hz. Peygamber ile nispeten kısa sayılabilecek bir sure birlikte olmasına rağmen, onun hadislerini bu kadar buyuk bir sayıda elde edebilmesinin sırrı ve sebepleri soyle acıklanabilir:

a) Birinci sebep: Hz. Peygamber (s.a.v) ile sık sık goruşmesi ve ona hic cekinmeden her ceşit sorular sormasıdır (ibn Hacer, a.g.e., IV, 206). Nitekim BuhÂrı ve Muslim'in naklettiklerine gore Ebû Hureyre soyle demiştir: "Siz, Ebû Hureyre 'nin cok hadis rivÂyet ettiğini soyleyip duruyorsunuz. Ben fakir bir kimseydim. Karin tokluğuna Hz. Peygamber'e hizmet ediyordum. MuhÂcirler carsıda, pazarda alışverişle, EnsÂr da kendi malları, mulkleriyle uğraşırken, ben Hz. Peygamber'in meclislerinin birinde bulunmuştum; buyurdu ki: 'icinizden kim cubbesini yere serer de ben sozumu bitirdikten sonra toplarsa benden duyduğunu bir daha unutmaz. 'Bunun uzerine ben uzerimdeki hırkayı yere serdim, Hz. Peygamber de sozunu bitirince, onu topladım. Nefsim kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki, o andan sonra ondan duyduğum hicbir sozu unutmadım"

b) İkinci sebep: İlme olan tutkunluğu ve Hz. Peygamber'in (s.a.v)ona bildiğini unutmaması icin dua buyurmasıdır. El-HÂkim en-NisÂbûrî, Mustedrek'te (111, 50 su haberi vermektedir: "Bir adam Zeyd b. SÂbit'e gelerek ona bir mesele sordu. O da Ebû Hureyre 'ye gitmesini soyledi ve soyle devam etti; cunku bir gun ben, Ebû Hureyre ve bir başka sahÂbî Mescid'de oturuyorduk, dua ve zikirle meşgul idik. O sırada Hz. Peygamber (s.a.v)geldi, yanımıza oturdu; biz de dua ve zikri bıraktık. Buyurdu ki: 'Her biriniz Allah'tan bir dilekte bulunsun. ' Ben ve arkadaşım, Ebû Hureyre 'den once dua ettik, Hz. Peygamber (s.a.v)de bizim duamıza Âmin dedi. Sira Ebû Hureyre 'ye geldi ve soyle dua etti: 'Allah’ım, senden iki arkadaşımın istediklerini ve de unutulmayan bir ilim dilerim.' Hz. Peygamber bu duaya da Âmin dedi. Biz de, 'Ey Allah’ın Rasûlu, biz de Allah'tan unutulmayan bir ilim isteriz' dedik. Hz. Peygamber, 'Devsli genc sizden once davrandı' buyurdu.

BuhÂri, ilim bahsinde, hadise olan tutku bÂbında (nr. 33) Ebû Hureyre 'nin soyle dediğini nakletmiştir: "Ey Allah’ın Rasûlu, kıyÂmet gununde senin şefÂatine nÂil olacak en mutlu kişi kimdir?" diye sordum. Rasûlullah (s.a.v)buyurdu ki: "Ey Ebû Hureyre, senin hadise olan aşırı tutkunluğunu bildiğim icin, boyle bir soruyu senden once hic kimsenin sormayacağını tahmin etmiştim. KiyÂmet gununde benim şefÂatime nÂil olacak en mutlu kişi LÂilÂhe illallah diyen kimsedir."

c) Ucuncu sebep: Ebû Hureyre 'nin buyuk sahabelerle goruşmesi, onlardan bircok hadis alması ve bu sayede ilminin artıp ufkunun genişlemesidir.

d) Dorduncu sebep: Hz. Peygamber'in (s.a.v)vefÂtından sonra uzun sure yasamış olmasıdır. Nitekim Hz. Peygamber'den (s.a.v)sonra kırk yedi yıl yaşamış, hadisleri halk arasında yaymakla meşgul olmuştur.

Butun bunların neticesinde Ebû Hureyre, SahÂbe icerisinde hadisi en iyi bilen, hadis almada ve rivÂyet etme hususunda diğerlerinden daha ustun bir duruma gelmiştir. Onun rivÂyet ettiği hadisler, diğer sahabelerde veya bircoğunda dağınık halde bulunuyordu. Bu yuzden onlar Ebû Hureyre 'ye başvuruyor, hadis rivÂyetinde ona dayanıyorlardı. ibn Omer, onun cenaze namazında, ona Allah'tan rahmet dileyerek, "Hz. Peygamber'in hadisini Muslumanlar adına muhÂfaza ediyordu" demiştir. BuhÂri, 'Ebû Hureyre 'den 800 kadar sahÂbe ve tÂbiîn Âlimleri hadis rivÂyet etmislerdir' diyor.

Kendisinden 5374 hadis gelmiş, bunlardan 325 tanesini BuhÂri ve Muslim muştereken, 93 tanesini yalnız BuhÂri, 189 hadisini de yalnız Muslim Sahîh'lerine almışlardır

Ebû Zualza'a Ebû Hureyre 'nin hadis rivÂyetinde ne derece guclu oldugunu gosteren su haberi nakleder: "Mervan, Ebû Hureyre 'yi Saray'da hadis rivÂyet etmek icin dÂvet etmisti. Mervan beni divanin arkasina oturtmustu ve ben de Ebû Hureyre 'nin naklettiklerini gizlice yaziyordum. Ertesi yil yine onu dÂvet etti ve ondan hadis rivÂyet etmesini istedi. Bana da bir yil onceki yazdiklarimdan takip etmemi tenbih etti. Neticede, onun bir tek kelime bile degisiklik yapmadan rivÂyet ettigini gordum.

Ebû Hureyre 78 yil yasadiktan sonra Hicrî 57/676 yilinda Medine'de vefÂt etmistir.

Allah Ebu Hureyre’den razı olsun, bizleri de once Peygamber Efendimiz (s.a.v)in şefaatine sonra da Ebu Hureyre’nin şefaatine nail eylesin..

Amin.

(Alıntı)
__________________