EvliyĂ‚nın meşhurlarından. İsmi Muhammed bin Muhammed el-HĂ‚fız-ı BuhĂ‚rî olup, Muhammed PĂ‚risĂ‚ hazretlerinin oğludur. Kunyesi Ebû Nasr, lakabı HĂ‚fızuddîn'dir. Doğum tĂ‚rihi bilinmemektedir. 1460 (H.865) senesinde vefĂ‚t etti. Kabri Belh şehrindedir.
Kucuk yaştan îtibĂ‚ren babası ve ŞĂ‚h-ı Nakşibend Muhammed BehĂ‚eddîn BuhĂ‚rî hazretlerinin pak huylu, temiz soylu halîfesi Muhammed PĂ‚risĂ‚ hazretlerinin terbiyesi ve eğitimi altında yetişti.Ondan aldığı feyz, bereket ve mĂ‚rifetle Ă‚limler arasında seckin bir yere geldi. Dînî ilimlerde ve tasavvuf ilminde cok yuksek derecede bir Ă‚lim oldu. Tasavvuf makamlarında babasının yerini tutacak kadar bir ustunluğe kavuştu.
Butun bu hallerine rağmen gorulmemiş bir tevĂ‚zua sĂ‚hipti. İlmini ve tasavvuftaki ustun hallerini hep gizlerdi. Kendisine bir suĂ‚l sorulduğu zaman, kitĂ‚ba bakalım der, kitaplara bakar sonra cevap verirdi. Kitabı eline alıp acar acmaz, sorulan suĂ‚lin cevĂ‚bı bulunan yer cıkardı. BĂ‚zan da bir iki sayfa yakını cıkardı.
Ebû Nasr PĂ‚risĂ‚ hazretleri pekcok talebe yetiştirdi. Bunlardan en meşhurları, SuleymĂ‚n Firketî, Şeyh AbdurrahmĂ‚n NiyestĂ‚nî ve Şeyh Pîr Halta'dır.
Ebû Nasr PĂ‚risĂ‚ hazretlerinin sohbetinde ve hizmetinde bulunan meşhur halîfelerinden Pîr Halta ondan şu beyti nakletmiştir:
"Sabırla kanĂ‚ati kendine yol tut;
Bu derdi huy edinenler elem cekmez."
KAYNAKLAR
1) NefehÂt-ul-Uns; s.435
2) ReşehĂ‚t; s.92
3) HadÂik-ul-Verdiyy
4) İslĂ‚m Âlimleri Ansiklopedisi; c.11, s.355
__________________