arkadaşlar merhaba. benim bir kuzenim var kucuk yaştan beri gercekten yokluk icinde buyudu. evlendikten sonra da durum bir tık iyi olsa da yine imkanlar kısıtlıydı. ozellikle cocuk olduktan sonra cocuğa karşı aşırı korumacı ve bir şeyden eksik bırakmama derdindeydi ve rahatsız edecek duzeyde kıyas yapıyordu.ama durumunu iyileştirmek icin hicbir zaman uğraşmadı cabalamadı. calışabilirdi calışmadı hep eşinden bekledi. ama beraberinde sıkıntıyı da cekti. şimdi ona bir miras kaldı ve baya yuklu. ben onun adına bir evi olacağı icin sevindim cunku hic kimse gercekten yokluk ve sıkıntı cekmeyi hak etmiyor bana gore.fakat duşunun ki siz bir ev alabilmek icin calışıyorsunuz, cocuğunuz bebeğinizi sabahın korunde soğukta kaldırıp 10 yıl boyunca borc oduyorsunuz,fakat başka biri hic cabalamadan hazıra konuyor bu hak mı adalet mi şimdi diyesi geliyor insanın.