Ortak benlik icinde, kendi soyumuzca ve uzak başka soylarca geliştirilmiş yatkınlıklar bizlerden bağımsız bicimde yuzmekte ve zamanı geldiğinde yine bizden bağımsız icimize işlemektedir.


Milyarlarca insanın urettiği bilginin kaybolup gitmesi ve gecmiş bunca hayatın “yok” hukmunde kayıtlanması, yaşamın bir aklı varsa, o akla sığacak bir durum değildir. Yaşam, gecmiş butun hayatlardan bilgi ureticisi olarak faydalanmıştır. Bedenden benlikten sızmış bilgiyi kaybetmemiş, once hafızaya ve DNA’ya, sonra masallara, taşlara, tabletlere, kağıtlara, kutuphanelere, disklere kaydetmiştir. İnsan beyninde ve kulturunde en geniş, en ozel orgutlenme sahaları hep hatırlamaya ayrılmıştır.


Ortak Benlik, insanlara dağınık, bilgi ve enerji butunluğu gosteren bir kulttur. Bu yapı insana daha cenin aşamasında kendinden, kendinin butun ozelliklerini kapsayan bir parca verir. Bu parca, bebek henuz anne karnındayken enerjisini ve bilgisini ust duzeyde kullanarak kırk haftada eskiye ait yeni bir yapı meydana getirir. Doğumla birlikte ortak benlik dış dunyayla karşılaşır ve bebeğin icinde akışkanlığını kaybederek katılaşır. Kuşaklar boyu gelen ve her kuşaktan katkı alan ortak benlik, havayla karşılaşan alcı gibi yaşadıkca sabit bir form alır, uclaşır ve nesne benliğini kazanır.


Ortak benliğin uclarının, dış dunyada birbirine ekli nesne benlikleri halinde zincir kurmaları ve bu zincirde hicbir ucun dışarıda kalmaması onemlidir. Cunku ancak o durumda ortak benliğin icinde varolan ortaklığın unsurları bir zincir oluşturarak temsil edilmiş olur.

Link kontrol edildi, onaylandı.