Frankfurt Okulu, kuruluşundan 1960'lı yılların sonunda dağılmasına dek, 'şimdiki zaman'ın sosyolojik bir teorisinin hazırlanmasına kendini adadı: Eleştirel Teori. Temel hedefi, rekabetci kapitalizm ile iktisat ve politika konularında liberal ilkeler uzerinde temellenen 'cağ sonu'nu anlamaktı. Bu eser, Frankfurt Okulu'nun onde gelen iki temsilcisinin, yani Adorno ve Horkheimer'in onemli tezlerinin sunumu ve tahlilidir. Adorno ile Horkheimer, koklerini klasik felsefeden olduğu kadar Avrupa ve Amerikan sosyolojisinden de alan gercek bir eleştirel sosyoloji geliştirmişlerdir. Once Avrupa'da faşizmle karşı karşıya kalan, ardından 1940'lı yılların Amerikan toplumuyla ve savaş sonrası Almanya'sının ekonomik ve politik gucuyle yuzleşen iki duşunur, modern toplumlarımızın kotuluk ve kusurlarını ısrarla tahlil etmekten vazgecmemişlerdir. Bu duşunurler, butun eserleri boyunca, toplum teorilerini aklın ve ozgurluğun suzgecinden gecirmişler; faşizmin ve otoriter ozelliklerin insan kişiliği ve belleğindeki kok ve izlerinin peşinden gitmişler; faşizmden Amerikan yaşam tarzına, tuketim toplumuna gecişin icerdiği surekliliklere gozlerini dikmişler; ozgurlukcu bir toplumsallık izleğini asla gozardı etmemişlerdir. Gunumuzde Frankfurt Okulu'nun analizlerini gozden gecirmek, kureselleşmiş bicimiyle iyice guclenmiş kapitalist cenderenin damgasını taşıyan cağımızı kavramada kılavuzluk edecektir kuşkusuz.