Zengin bir ailenin cocuğuydu. Issız bir fiyord yamacına yaptırdığı kulubede inzivaya cekildi. Toplum yaşamına donmesinin ardından babasından kalan serveti dağıttı. Cok mutsuz oldu, sık sık intiharı duşundu. Akademik felsefe duşuncesine karşıydı. 1950'de kanser olduğunu oğrendi.

Ona gore felsefede cozulecek bir problem, kanıtlanacak bir teorem, sınanacak bir varsayım yoktu ve dedi ki:

"İnsanlar iyiye doğru goturulemezler; ancak şuraya buraya goturulebilirler. İyi, olgu uzamının dışında yatar...

Tohumu topraktan cekip alamazsın, Yapabileceğin, yalnızca, ona ısı, nem, ışık sağlamaktır; kendi kendine yetişmek zorundadır...

Cocuk kotudur, ama kimse ona başka turlu olmayı oğretmez ki; anası-babası da gosterdikleri budalaca yakınlıkla daha da beter ederler onu...

Bir insan kilitli olmayan, ama iceriye doğru acılan bir kapıyı boyuna itiyor, cekmek aklına gelmiyorsa, odada hapistir...

Ancak cok mutsuz bir insanın başka bir insan icin uzulmeye hakkı vardır...

Kişi yalnızca en korkunc acılar icindeyken yazmalı- o zaman bambaşka bir anlamı olur yazdıklarının. Ama, bu yuzden, bu yazılanı da kimse bir doğrudur diye alıntılayamamalı; meğer ki bu soylerken kendisi de acı cekiyor ola."

Temin ve tarama bana ait

Tıpkıcekim
PDF-CS

Gizli İçerik:

Gizli içeriği görmek için mesaj yazmalısınız.

Link kontrol edildi, onaylandı.