odur uc gul uc kopuk yaza uzanır
kim bilir nereden gelir ne kadar kalır
gelin ağlatma havasını başlatır
kederi zurnanın ucundadır
oradadır gul de gul kopuğu de
kırık bir huzundur hem guler
hem ağlar

bir geyiktir dağlarda ince uzun
bacakları gezer bahcelerde, iz bırakır
kışın karda, kar gibi yağar...
odur kara taşa yazılı ince yazı
odur gelinlerin duvağı
odur mahzun bakan goz
odur kalbine sokulan hancer
odur kanatlarını tutuşturan ateş

uc gul kopuğudur o
kırılgandır cıdamdır sevgisi kutludur
acılıverir dağlar surgunden cıkagelir
eşyaya dokunsa acısı tazelenir
ofkesi kar gibi erir

yola cıkan birini andırır yalnızlığı
hicliğe bırakılmışlığın ruzgÂrını estirir

odur cicek tozu ruzgÂrla serpilen
gul bahcelerinden sokaklara bulvarlara
odur ipek kar beyazı gecelerde
yataklardan kayan ve yayılan dunyaya
ipeğin sesidir o, gulun kopuğu
-ya siz kimlersiniz?

- AHMET ADA
__________________