Bozuldu bak, dunyanın ezberi
Ağaclar bile şaşırıyor gunleri,
Duşunelim bakalım;
Bir şey vardı, o neydi?

Uzmezdi gucumuzu, kaldıramadığımız taş
Tenha bir yer secilirdi, soylemek icin.
Gecim ehliydi yoksulluk bile
Şukretmeyen ne bilsin!

Değil mi?

Pusu kurmazdı kimse, suyun başına
Gitmezdi cope hurmanın cekirdeği
Bilirdi yolu butun mevsimler,
Bir damla su, yaprağın ucunda
Dunya derdik, boyle bir yer.

Hicbir şeyi tek başına yeme
Diyen sahabenin sozunu
Karıncalar tutuyor ancak.
İnsan olmanın verdiği guzellik
Soluyor durmadan, bir bak.
İbrahim Tenekeci
__________________