Dokunmayın parlayayım, olana kadar;
Sakın beyaz elbisemi cıkarmayın!
Bakın gidiyorum doğrudan aşağıya
Bu guzel dunyadan, O muhkem yuvaya.

Orada az biraz sakin dinlenirim,
Sonra o korpe Nazar acılır,
Ak kılıftan kurtulur salınırım,
Kuşağım ve kudretim sıyrılır kalır.

Ve malum yuce kılıklı endamlar,
Onlar karı kocaları sormazlar,
Ve hicbir urba, onca kırışıklar
Nurlanmış bedene dokunmazlar.

Gerci gamsız ve cabasız yaşamıştım,
Ama yalnız en acıyı yeterince sezdim.
Kederden hayli cabuk ihtiyarlamıştım-
Hadi beni tekrar ilelebet gencleştirin!

Ceviri: Musa Aksoy
Johann Wolfgang von Goethe
__________________