Annem yok artık.Beni duşunen kalbi yok.Bitti.
Umutsuz olmak istemiyorum.
Umutsuzluğun bir cıkar yol olmadığını biliyorum.
Annem yok artık,yeryuzu cok gordu onu,
Kalabalığın arasında kuş gibi cırpınan varlığını
Cok gordu
Dalgın yureğini cok gordu
Bizim icin carpan,kaygılarla dolu yureğini.
Annem yok artık.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi.
İşte geldim cocuklar demeyecek
Nasılsın yavrum demeyecek
Sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını,
Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık,
Yine gel demeyecek,
Cıkarken ben kapıdan, cıkıp karanlığa karışırken
Yeni bir donemi başladı omrumun,
Annemin olmadığı donemi,
Onu yureğimin ustune nasıl bastırmak
İstediğimi bilemeyecek artık.
Genclik donemleri birşey anlatmıyor bana,
Aklımda hep son donemlerinin annemi
Hayatım surup gidecek,annem olmadan,
Cocuklarım olduğunda onlara annemi anlatabileceğim
Sadece.
Fotoğraflarına bakacaklar,
Ufarak,biraz mahsunca bir kadın
Kucucuk tozlu pabuclarıyla merdivenleri tırmanıp
Kapımı acıp girmeyecek
Yureği dopdolu,trafikten insanlardan şaşkın,
Kocasına sığınan biraz butun fotoğraflarında
Hayatım ruzgar gibi akıp geciyor,
Uğultulu bir ruzgar gibi akıp geciyor hayatım..
__________________