Bir ayrılık vaktiydi;
Her yer zifiri karanlık, ruzgÂr hafiften, teni okşarcasına esiyordu. Bir an zaman durdu. Dunya durdu. Geceler sustu.
Yuruyen ayaklar ses ve iz vermiyordu. Eller hissedilmiyor, gozler goremiyordu.

Bir ayrılık vaktiydi;
Sevenler ve Âşıklar mağrur mağrur ağlıyordu. Birden yer depreşerek titredi, gok matem yıldızının mehtabına suslendi. Denizler, dalga seslerine gizlendi. Ateşler yanıp, tutuştu. Ay ve guneş yanık seslerini artık izdivada, izdivada kanatırcasına, haykırırcasına soylendi.

Bir ayrılık vaktiydi;
Seven, sevdiğine ihanet etti. Sanki butun dunyalar uzerine yurudu. Yurekte yaralar acıldı. Teslimiyeti aşk ve sevgiyi inkÂr ederek kabul etti. Mutsuzluk denilen yer de hep gizlendi. Yaşam sevinci denilen umitler tukendi. Kimseleri artık kimseleri bu yalancı dunyada gercekten bir daha inanarak sevemedi.

Bir ayrılık vaktiydi;
Huzun matemleri yere coktu. Ay tutuldu! Ses tutuldu! Kan tutuldu! Gok kangren oldu, acı soluk seslerine boğuldu. Goz kapakları yorgundu. Sis dağıldı, etrafını sardı. Hicbir şeyde ama hicbir şeyde bir anlam ve mana yoktu.

Bir ayrılık vaktiydi;
Ayrılık şairine melekler ilham veriyordu. Şair hem yazıyor, hem ağlıyor, hem de yanıyordu. Islak opuşler kayıyor, sıcak guluşler unutuluyordu. Nefret ve kin birbiri ardı hukum suruyordu. Artık SENİ SEVİYORUM kelimesi şair icin bir anlam ifade etmiyordu.

Bir ayrılık vaktiydi;
Seven, sevdiğini başkasının kollarında gordu. Keşke gormez olaydı. Keşke olmuş olaydı. Keşke iki goz de yaş değil, kan olaydı. Keşke kıyamet kopaydı, ay ikiye yarılaydı. Yerle gok yerle bir olaydı. Keşke yaratan, yarattığını yaratmayaydı. Keşke cehennem ateşi tutuşturulaydı.

Bir ayrılık vaktiydi;
Seven aşka kustu! Kendine kustu! Dunyaya kustu! Mutluluğa kustu! İnsanlara kustu! Umuda kustu! Yaşama kustu! Dua’ya kustu! Meleklere kustu! Yaratana kustu!

Bir ayrılık vaktiydi;
Seven bu dunyada muradına eremedi. Sevgi ve aşkı yureğinden sildi. Dualar bitti, Gunahlar kapandı. Sağ ve sol melekler utanclarından kactı. Munker ve Nekir’ in artık işi kalmadı. Cennet kapıları o insanın ayağına kapandı.

Bir ayrılık vaktiydi;
Seven, sevdiğini bekledi o gelmedi, gelmeyecekti, gelemeyecekti, gelecek yurek yoktu, gelecek sevgi yoktu, o artık asla gelmedi. Gelmedi. Gelmedi... Gelmedi... O gelmedi yıl kadar, ay olarak gelmediği kadar, gun olarak gelmediği kadar, saat, dakika, saniye, sanise bile gelmedi kadar bu dunyada ve oteki dunyada kul hakkı yediği icin sevdiği tarafından LANET EDİLDİ...

BU DUYGUYU YAŞAYAN KİŞİ MUTLULUĞU YAŞAYAMADI AMA O LANET EDİLEN BİRGUN GELMELİ...
YÂ DA ASLA VE ASLA NE BU DUNYADA NEDE DİĞER DUNYADA ONA MERHAMET SAHİBİ ONU AF ETMEYECEK..
DEVAM EDER BİRGUN BU AŞK FELSEFESİ.
​