Sen git. Bana bir sigara, birde arkandan aglayacak kadar guclu bir ben bırak. su basımda dolasan kelimelerin iclerini de bosaltıp koy cebine. Olurda aklıma gelip yazmayayım yine seni. su ellerimi de kes bilegimden. Sana sarılan ellerin kalemi tutmaya baslaması demek degimlidir senin yoklugun? Beni terk ettigin ve beni yalnız bıraktıgın demek degil midir seni yazmaya baslamıs olmam? Varlıgında ise yaramayan ellerin yoklugunda bana ne faydası olur ki?


Sen git.

Bir ben kalmak istiyorum gunesin karanlıga calan renginde. ıste burada, tam buradan bakmak istiyorum senin yokluguna. Renklerin solmasını, hayatın karanlık bir olume donusmesini izlerken, sana doyasıya sovup bir rakı sisesine gommek istiyorum seni.

Golgenin bedenimden uzaklasmasını izlemek seninle izlenen filmlere benzemiyor yar! Sen giderken bir ben kalıyorum bir de sen diye hayaller. Sen gece karanlıgında mum ısıgından yapılmıs hayallerle konustun mu hic? Sen hic dunyanın kac bucak oldugunu anladın mı? Peki, sen hic ‘‘ keske benim yerime tas dogursaydın be anne ‘‘ dedin mi?

Ah sevgili ah. Bir bakmayı beceremedin dunyaya benim penceremden. Hangi sevgiyi benimkinden ustun kıldın da gidisin bu kadar kolay oldu? Oysa bir sen vardı icimde birde sana dokunurken bile canını acıtmaktan korkan ben...



Sen git.




ıcinde benim olmadıgım bir dunya kur kendine. Yeni yuzlerin anılarıyla boya hayatını. Kırk tas suyla arındır vucudundaki parmak izlerimi. Demli bir bardakta ic gelecegimizi...

Neyse...Sen git.

Nasılsa varlıgında yasattıgın yokluklarına alıskın bu vucut. Bana bir ben bırak bir de sen diye sovecegim hayaller..


Ve artık benim icin son bir sey daha yap.



Her seyken hicbir sey ol ve LUTFEN GıT...


Uğur Babat