Sahte bir aşk..
Hayat, gittikce dibi biLinmez kor kuyuLara itiyordu beni yavaş yavaş... Hani ben hep neşeLiydim, hep mutLuydum, hani ben cimcimeydim ya; şimdi karaMsar keLimesi biLe az kaLır icimi tasVir etmeye... Benim de guvendiĞim insanLar vardı, benim de dostlarım vardı ya da ben var sanmıştım.AsLında hic oLmamışLardı ki...Şimdi nasıL sessiz cığLıkLardaysam o zamanLar da icten haykırıyordum...
Herkes imRenirdi bana ne guzeL guLumsuyormuşum her zaMan... Kim biLirdi ki benim yureğimde koPan fırtınaLarı?... En kotu zamanLarında yanında oLmaya caLışırdım insanLarın, sığınıLacak kocaman bir Limandım ben ama deniz daLgaLandığında hicbir gemi yanaşmazdı bana... Kendi kendime savaşırdım ben fırtınaLarLa, bakardım uğramadan geCen gemiLerin ardından sessizce...
Hadi kuşanın yine sevimLi insan maskeLerinizi!...
Ben maskeLerin aLtında yatan şeytanLarı goremeyecek kadar korum ne de oLsa...
YaLanLarLa susLenmiş sevgi sozLeriyLe yaraLayın beni once, sonra zehirLi birer ok gibi sapLayın cirkin sozLerinizi teker teker... Umrumda değiL artık acıLar, yaraLar...BağışıkLık kazandı ruhum sayeNizde!!!
Ne kadar da umutLuydum herkesten...İnsanLarın sahte olduğuna inanmazdım. Şans verirdim her insana ayrım yapMadan, tıpkı ayrım yapmadan beni de acıttıkLarı gibi...Canımdan parCa biLdim bircoğunu, kendimi sever gibi sevdim ama sevmek yetmiyorMuş. DostLar sahte, sevgiLer sahTe, insanLar saHte oLmuş da bir ben kaLmışım fark edemeyen...
İşte şimdi ben de sizDenbirioLuyorum. Hadi kusun icinizdeki kini, ben de oğrenmeLiyim acımasız oLmayı...
Nefret, duyguLarın en ustunu oLmuş artık...
Benim nasıL oLsa umudum kaLmadı artık,
varsın icimi nefRet doLdursun ne fark eDer? Ruhum can cekişiyor şimdi aydınLığı mechuL oLan uzun, karanLık yoLLarda... Durmaksızın kanıYor yaraLarım, sessizLiğimin cığLıkLarında kayboLuyor isyankar ferYatLarım... Vazgectim arTık her şeyden...
ARTIK MELEK DEĞİLİM...