Kacıyordu insanlar yorgunluğundan aşkın.


Uzandığım uykular dindiremiyordu gonlumdeki yorgunlukları. Biliyordum ki aşktı kederin hic gecmeyeni. Yine de hep bir yanım koşuyordu aşka; acısında da vardı cekiciliği…acısında da vardı gidilemeyişleri..


Bir gun mavisine bulutların uzanıp tutmak istiyordum. Uzanıp kalmak oylece.. Bir gun Anlaşılmazlığımı susturmak, konuşmadan kalmak, uyumak, bakmak, susmak istiyordum. Bazen guneşin cekiciliğinde duşunuyordum saatlerce. Acelesi vardı duşunmelerin biliyordum. Ve birazdan yağmura yenilmeden gozlerim ve birazdan uzanmadan umutsuzluğa duşunmek lazım diyordum. Yazmadığım ne varsa ya da anlatmadığım ne varsa anlatmak lazım diyordum. Yabancı hissetmeden yureğine. Ben soylemeden bendekileri hissedebilirsin diye. Birgun acelesi oluyordu konuşmalarımın. birgun tepetaklak susmaları..hep zıttı hayatın aşktan kapıma bıraktıları.


Siyahım bak otelerden gozlerime ve gulumse, senleyim yine…


Butun hissiz zamanlarına inat peşindeyim akrebin. Kendimi saldığım uykulardan sana kuruyorum uyanışlarımı. Akrep yelkovanı kovalıyor ben seni. Ve her kovalayışımın sonuna duşuyor tedirginliği korkuların. Korkular; icimdeki tek yenilmişliğim.
Yazma diyordum kalemim kÂğıdıma kavuştuğunda, yazma, anlatma diyordum. Sen dururken bile karşımda bir duşu aralıyordu kÂbuslarım. İrkilip duşuyordum imkÂnsızlığına sevmelerin ve bilmesen de hep imkÂnsızlığınaydı sitemlerim. Gerceklerin onumden gidemeyişineydi. Yazma diyordum kendime, her yazı biraz daha anlatırken beni sana yazma diyordum. Bırak anlamak isteyen anlar seni; anlaşılma…

ve...


Olmuyordu siyahım, kelimelere boyalı benim, yureğim. Her harf bir sana değiyor sadece. Avaz avaz bağırışlarımda, icime atışlarımda, ağlayışlarımda hep sana değiyor ve hayat sen varsan anlam buluyor. Diziliyor harfler sana yureğimin sayfalarında. ben sus desemde susmuyor, kelimelerin sana seslenişleri.


İnsanlar kacıyor aşktan, ben kacıyorum ve her kactığım yerde yakalanıyorum gozlerine sevmelerin. Anlaşılmazlığını kabullenip bekliyorum oylece. Duşunmeleri erteliyor, kÂğıdı kalemi sen olunca yureğim. Ve akrebin peşini bırakmadan yelkovan, dinleniyor sessizliğinde. Siyahım anlayamasan da dur ve dinle…


Korkular; icimdeki tek yenilmişliğim benim; hissedebildiğinde….