ben sende kaldım
Oysa ki!
Sevgiler beklentisiz ve cıkarsızdır.
Saf ve temiz başlar yureklerde
Duygular coşar sığmaz icine
Ben Sende kaldım
Kendimi yarım bıraktım
golgelerde karardım.
Yelkovanını yitirmiş
Zaman gibi dondum etrafında
Denizler gibi cılgın
Cağlayanlar kadar hırcın oldum kendimde
İcine sevdamı koyduğum
O sımsıcak bakan gozler yok artık
Cizdiğim mutluluk resmi
Sararan tablolarda, tozlanmış duruyor
Bir kenarında
Colde duyulan ırmak sesi
Kadar uzaksın bana
Oysa ben seni
Yureğimin icinde yaşıyordum
Hayallerini opuyorum kurumuş dudaklarımla
Kendi kendine yaşamaya
Mahkûm olduğum hucremde
Seninle aldığım nefesimle yaşıyordum
Umutlarına tutunarak duruyordum ayakta.
Nadasa kalmış umut tarlalarını tırpanladım.
Kanayan ellerimle.
Gozlerinin mavisi labirent gibi
Kaybettirdi yolumu
Sevginin acısı yureğimin azığı olmuş
Goc yaşıyorken benliğimde
Kalbinde konakladım
Zor gelse de anılarla besledim aşkımı.
Aşk ne bicim şeysin
Gonullere uğruyorsun ama kalmıyorsun
Şoyle bir gorunup gonul kapısından
cekip gidiyorsun.
İceri girip yaşamıyorsun.
Yazık!
Sevdalar gonullerde misafir
Sonu hep ayrılıklarla bitiyor
Vuslata erilse bile
Aşkın misafirliği kısa suruyor.
Kader ayrılıkları,
Aşklar ise tesadufleri seviyor.
Mutlu başlayanlarda
Husranla tanışıyor.
Nedense yaşananlar
Ayrılıklarda alışkanlık yapıyor.
İster istemez bağışıklık kazanıyor.