Gozlerime Doldu Sana Dair İzler…

Actım Pencereyi Hızla…

Ve Saclarımı Savuran

Ruzgara Anlattım Seni…


İcimi Kasıp Kavuran Sessizliğe Rağmen,
Senli Cumleleri Boğazıma

Dizdim Birer Birer…

Ve Yine Yuttum

Sensizliği…




‘Gelecek’ Dedim ‘

Gelecek’… O An Seni,

Sensizliği Ve Yine Seni Yaşadım…
Duşundum Saatlerce…




Saklandım Yureğimin Kıyısına…
Ağladım Sessizce…
Sana Ayırdım Bugunu…

İlgi Bekleyen Bir Cocuk

Gibi Sığındım Gozyaşlarımın Her Bir Damlasına…

Kandırdım Kendimi, Hayallerime Aldanırcasına…




Ve Yine Sevdim Seni Kendi İcimde…



Gun Bitti, Sen Bitmedin…Uyumak İstemiyorum Artık…

Her Gun Bitimi, Seni

Kaybediyorum Kendimde…

Yok Oluyorsun Ansızın…



Kendimi Anlamsız Hissediyorum O An…

Ve Yine Sabah Oluyor…

Yeni Baştan Yaşıyorum Herşeyi…


Her Gun Sensizliğe

Başlamak Beni Bu Denli

Caresiz Kılan…

Varlığına Seni Sığdıramıyorken,

Yokluğuna Seni Sığdırmak

Bana Dokunan!




Bir Gidişe Adını Yuklemek

Canımı Acıtıyor…

Sen Bir Kere Gidiyorsun

Ben Her Gun Bitiyorum…

Yureğimden Uzaklara

Attığın Her Adımsa,

Kalbimin Feryadı…


Şimdi Kapasam

Gozlerimi...Uyusam...Gozlerimi

Actığımda, Seni Bulsam Yanımda...

Hic Gitmesen...



Anlasana !

Gelişinle Hayat Bulan


Gozlerime, Gidişini İzlemeyi

Yakıştıramıyorum...​