Anladım, anlaşılabirliğin susmaktan gectiğini…
Ve sustum anlamların direnişinden bu yana…

Anlamak ve anlaşılmak…

‘Seni cok iyi anlıyorum ’dur anladığımın ifadesi – ki,
Anlaşılmak/anlamak zordur kimi zaman…

Bir ucunu sen yakalarsın diğerini karşındaki(ler) …
Onemli olan senin ne anlattığın iken ‘anlaşılan’ tutulur goz ucuyla...
Bir o yana bir bu yana savrulur sozcukler…

Sen bir cumle soylersin, cumle senin olmaktan cıkar…
Ne başını, ne ortasını ne de sonunu tutabilirsin…

‘Soz gumuş ise sukut altındır’ derler…

Dinlersin… Susarsın…
Anlaşılmak onemsizdir suskunluğunun icinde !

Anlıyorum herşeyi, anlaşılmanın unutulduğu yerde...
Ve anlaşılmıyorum, sozcuklerimin icinde...

Sadece...
Sustum;
İyiye
Kotuye,
Doğruya
Yanlışa…

Ben kendimi bildim, anlaşılmanın uzak olduğu cumlelerde…
Ve kendimi cozdum adım adım…

Anladım, anlaşılabirliğin susmaktan gectiğini…
Ve sustum anlamların direnişinden bu yana…

Sadece...
Dinliyorum kendimi sonsuz bir sukunetle...


aLıntı