Melekler de ağlarmış gunun birinde.Yapayalnız kaldığında , oturup da bir başına. Sakın ağlarmıymış melekler deme ağlar işte.
Hemde gozyaşlarını icinde saklayarak.Kanatlarını yuzune siper yaparak. Tum kırılmışlıklarını saklar da icine. Yine koşar herkesin derdine yardımcı olmaya. Kulların gozyaşlarını sile rde kendi gozyaşlarını saklar kanatlarının ardına.
Ağlar melekler de , herşeye .Ne biliyor ki insan oğlu , ne bilir ki onun kırılganlığını , acılarını.
O da sevmiştir belki. O da imkansızca tutulmuştur belki. Bilirim melekler biz insanlar gibi değil ki.Olmaz ama , hadi oldu diyelim. Ama Azrail aşık olurmuş ya canını alacağı kula gunun birinde , kul da vurulurmuş ya gormeden daha.
Bilmezmiş ya alır Azrail canını. Ama inatla , ısrarla ister ya can alıcı meleğini. İşte başlamıştır aşkın imkansızlığı orda. Kul sever Azrail i , vermek ister canını seve seve . Azrail de almak istemez o canı seviyordur cunku delice.
Yapacak bi şey yoktur. Azrail alacaktır kulun canını. Kulda verecektir canını Aşk bu ya . Yoktur yapacak birşey.
Ve zaman kum saati gibi akıp gider herkesin avuclarından. Biter tum umutlar , yaşanabilecek sadece kalmıştır bir kac saat. Belki varsa şans bir kac saat. Gelmiştir veda zamanı. Son bir opucuk borcludur Azrail kula , o son opucuk en son vurucu hamledir. Artık kulun canı dudaklarından kalbine inmiştir .
İMKANSIZ AŞK oyle bir zehirdir ki , işlemiştir bile Azrail in ruhuna. Kulsa hic pişman olmamıştır , olduğunden yok olduğundan . AŞK uğruna , feda etmiştir fani bedenini.
Ama meleğinde ruhu gitmiştir olen kulla beraber. Artık yoktur yaşamanın bir anlamı. Ve ağlar meleklerde , hic istemeden meleklerde duşer yerlere.
Tum melekler AŞK ı hakeder , tum kullarda bir melek uğruna olmeye itiraz etmez. AŞK başka nasıl olabilirdi ki zaten.. Olmeyi goze almayacaksa seven , boşverin ne sevsinler ne de Meleğin canını acıtsınlar...