Fatiha Suresi


بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اَلْحَمْدُ ِللهِ رَبِّ العَالَمِينَ () وَ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ عَلَى رَسُولِنَا مُحَمَّدٍ وَ ﺁلِهِ وَ صَحْبِهِ اَجْمَعِينْ ()

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اَلْحَمْدُ ِللهِ رَبِّ العَالَمِينَ () الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ () مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ () إيَّاكَ نَعْبُدُ وإيَّاكَ نَسْتَعِينُ () اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ () صِرَاطَ الَّذِينَ أنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّالِّيِنَ.()


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

Hamd, Âlemlerin Rabbi, Rahman, Rahîm ve din gunu (kıyÂmet gunu)nun sÂhibi olan Allaha mahsûsdur. Yalnız sana ibÂdet eder, yalnız senden yardım isteriz. Bizi doğru yola, kendilerine ni’met verdiklerinin yoluna ilet. GazÂba uğrayanlarınkine, sapıklarınkine değil.


Fil Suresi



بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِاَصْحَابِ الْفِيلِ (1) اَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ (2) وَاَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا اَبَابِيلَ (3) تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ (4) فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَاْكُولٍ (5)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

(Ey Resûlum!). Rabbinin, fil sÂhiblerine neler etdiğini gormedin mi? O, bunların kotu plÂnlarını boşa cıkarmadı mı? O, bunların uzerine boluk boluk kuş(lar) gonderdi. Ki bunlar onlara (fil sÂhiblerine) pişkin tuğladan (yapılmış) taş(lar) atıyordu. Derken (Allah) onları yenik ekin yaprağı gibi yapıverdi.

FİL VAK’ASI: Habeş hukmdÂrı NecÂşînin, Yemen vÂlîsi olan “Ebrehe” isminde bir adamı vardı. Ebrehe insanları Mekke-i Mukerremedeki KÂ’beyi ziyÂretinden vazgecirmek icin San’a şehrinde buyuk ve suslu bir kilise yapdırdı. Fekat maksÂdı hÂsıl olmayıp, KÂ’beyi ziyÂret edenler o kiliseyi ziyÂrete gelmediler. Ayrıca Fukaym kabîlesinden Nufeyl adlı bir genc, gece gizlice getirdiği pislikleri ile kilisenin her tarafını kirletdi. Bunu bahÂne eden Ebrehe buyuk bir ordu hÂzırlayarak Mekke uzerine yurudu. Ordusunun onunde NecÂşîden getirdiği buyuk bir fil vardı. Fili ordunun onunde yurutmekle ordusunun gÂlib geleceğini sanıyordu.

Boylece ordu Mekke uzerine yurudu. Şehre gireceği zemÂn fil yere cokdu ve bir dah ileri gitmedi. Butun uğraşmalar onu Mekke istikÂmetine goturemedi. Başka yonlere ise koşa koşa gidiyordu. Tam bu sıralarda Allahu teÂl EbÂbil denilen kuşları gonderdi. Ağızlarında ve ayaklarında taşıdıkları taşları Ebrehenin ordusu uzerine atdılar. Âyet-i kerîmede de belirtildiği gibi, ordu “yenilmiş ekin yaprağı” gibi oldu.

Bu hÂdisenin vuku’ bulduğu seneye Arablar “Fil senesi” derlerdi. Bu vak’adan 50-55 gun sonra Peygamber Efendimiz “sallallahu aleyhi ve sellem” dunyÂya teşrif buyurdu.


Kureyş Suresi

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

لاِيِلاَفِ قُرَيْشٍ (1) اِيلاَفِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَآءِ وَالصَّيْفِ (2) فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ (3) الَّذِي اَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خََوْفٍ (4)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

Kureyşi emniyyet ve selÂmete, kış ve yaz onları (Kureyşlileri) gidiş ve gelişler[1]de rÂhatlığa kavuşdurduğundan dolayı (hic olmazsa) şu Beytin (KÂ’benin) Rabbine ibÂdet etsinler. O, (Allah ki) onları aclıkdan (kurtarıp) doyuran, kendilerine korkudan emînlik veren(dir.)

Maun Suresi

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اَرَاَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ (1) فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ (2) وَلاَ يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ (3) فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ (4) الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاَتِهِمْ سَاهُونَ (5) اَلَّذِينَ هُمْ يُرَآؤُنَ (6) وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ (7)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

Dîni (MuslimÂnlığı) yalan sayanı gordun mu? İşte yetîmi[2] şiddetle iten, yoksulu doyurmayı teşvik etmeyen odur[3]. İşte (bu vasflarla berÂber) namÂz kılan (munÂfık)ların vay hÂline ki, onlar namÂzlarından gÂfildirler. Onlar riyÂkÂrların t kendileridir. Onlar, zekÂtı[4] da men’ ederler.

Kevser Suresi

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اِنَّآ اَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ (1) فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ (2) اِنَّ شَانِئَكَ هُوَ اْلاَبْتَرُ (3)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

(Habîbim!) Hakîkat, biz sana, Kevseri[5] verdik. O hÂlde Rabbin icin namÂz kıl ve kurban kes. Doğrusu sana (nesli kesik deyip) dil uzatandır, hayrsız nesli kesik.

ÎZÂH: Bu mubÂrek sûre, Peygamberimizin “sallallahu aleyhi ve sellem” nÂil olduğu ni’metleri ve Onun iki kudsî vazîfesini bildirmekdedir. Âyet-i kerîmedeki “Kevser” lÂfzı icin islÂm Âlimleri ceşidli ma’nÂlar vermişlerdir. Cumhur ulemÂya gore:

a) Cennetde bir ırmakdır vey bir havuzdur ki suyu baldan tatlı, sutden dah ziyÂde beyÂz ve kardan dah soğukdur.

b) Kur’Ân-ı Azîmdir ki: O dunyevî ve uhrevî hayrları toplıyan bir kitÂbdır.

c) Resûl-i Ekremin “sallallahu aleyhi ve sellem” hÂiz olduğu şeref-i nubuvvetdir.

d) Gokde ve yerde Resûlullah “sallallahu aleyhi ve sellem” icin cok zikr ve senÂdır.

e) Resûlullahın evlÂd ve etbaıdır.

f) Resûlullahın EshÂb ve ulemÂ-yı ummetidir.

Peygamberimizin “sallallahu aleyhi ve sellem” oğlu KÂsım vefÂt edince, Âs bin VÂil, Muhammedin “aleyhisselÂm” artık nesli kesildi, kendisini yÂd etdirecek evlÂdı kalmadı, dedi. Bunu diğer muşrikler de soylemişlerdir. Onlar, muslimÂnlara bir şiddet, darlık Ârız olunca bununla sevinip, ferÂhlıyorlardı. İşte bu sûre-i celîle o kÂfirlerin bÂtıl duşuncelerini reddetdi. Pek kısa bir sûre olmasına rağmen bircok hakîkatlere işÃ‚ret etmekdedir.


Kafirun Suresi

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قُلْ يَآ اَيُّهَا الْكَافِرُونَ (1) لآ اَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (2) وَلآ اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَآ اَعْبُدُ (3) وَلاَ اَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ (4) وَلآ اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَآ اَعْبُدُ (5) لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ (6)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

YÂ Habîbim! Onlara de[6]: Ey kÂfirler ben sizin tapmakda olduklarınıza (putlarınıza) tapmam. Benim ibÂdet edeceğime de (Allahu teÂlÂya) siz kulluk ediciler değilsiniz. Ben sizin tapdıklarınıza (hicbir zemÂn) tapmış değilim. Siz de benim kulluk etmekde olduğuma (hicbir vakt) kulluk ediciler değilsiniz. Sizin dîniniz size, benim dînim bana.


Nasr Sûresi

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اِذَا جَآءَ نَصْرُ اللهِ وَالْفَتْحُ (1) وَرَاَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللهِ اَفْوَاجًا (2) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ اِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا (3)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

Allahın nusrati ve feth gelince, sen de insanların fevc fevc Allahın dînine (muslimÂnlığa) gireceklerini gorunce, hemen Rabbini, hamd ile, tesbîh et. Onun afv etmesini iste. Şubhesiz ki O, tevbeleri cok kabûl edendir.[7]


Tebbet Sûresi

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

تَبَّتْ يَدَآ اَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ (1) مَآ اَغْنََى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ (2) سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ (3) وَامْرَاَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4) فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

Ebû Lehebin iki eli kurusun. (Kendisi de) kurudu (helÂk oldu ya). Ona ne malı (Babasından mîrÂs kalan malı), ne kazandığı fÂide vermedi. O, alevli bir ateşe girecek, karısı da odun hammalı olarak. Boynunda bukulmuş bir ip de olduğu hÂlde.

ÎZÂHI: Bu sûre-i celîle, Resûl-i Ekreme “sallallahu aleyhi ve sellem” ez ve cefÂda bulunmuş olan Ebû Leheb ve zevcesinin helÂk olarak, şiddetli bir azÂba duşeceklerini haber veriyor. Peygamber aleyhisselÂm; “akrabanı korkut” emr-i ilÂhîsini alınca, Safa tepesine cıkmış, yakınlarını cağırarak, onları İslÂm dînine da’vet etmişdi. Ebû Leheb burada Peygamberimizin soylediklerine karşı cıkmış ve Ona hakÂret ederek oradan ayrılmış ve oradakilere ma’nî olmuşdu. Ebû Lehebin karısı da Resûl aleyhisselÂmın yuruyeceği yollara geceleyin dikenli ağaclar, otlar yuklenerek getirir, dokerdi. Ayrıca Peygamberimizin “sallallahu aleyhi ve sellem” ardından koğuculuk yapardı.

Ebû Leheb, Hicretin ikinci senesinde Bedr gazvesindeki, İslÂm mucÂhidlerinin muvaffakiyyetlerine dayanamıyarak, yedi gun sonra oldu. Vucûdu delik deşik olup, cocukları bile yanına yaklaşamadı. Ancak uc gun sonra defnedilebildi. BilÂhare zevcesi de olup lÂyık olduğu cezÂya kavuşdu.

İhlÂs Sûresi


بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قُلْ هُوَ اللهُ اَحَدٌ (1) اَللهُ الصَّمَدُ (2) لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (3) وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُُفُواً اَحَدٌ (4)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

Ya Muhammed “sallallahu aleyhi ve sellem”! De ki; O, Allah birdir, Samed[8]dir. O, doğurmamışdır, doğurulmamışdır. Hicbir şey Onun dengi (ve benzeri) değildir.


FelÂk Sûresi

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ (2) وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَ (3) وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (4) وَمِنْ شَرَّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ (5)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

(YÂ Muhammed! “aleyhisselÂm”) Yaratdığı şeylerin şerrinden, karanlığı cokup basdığı zemÂn gecenin şerrinden, duğumlere (Buyuculerin ipliklere bağladıkları duğumlere) ufuren (nefes)lerin (Buyucu ve ufurukculerin) şerrinden ve hased edenin, hased(ini belli) etdiği zemÂn, şerrinden, sabÂhın Rabbine sığınırım de[9].


NÂs Sûresi


بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) مَلِكِ النَّاسِ (2) اِلَهِ النَّاسِ (3) مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4) الَّذِي يُوَسْوِسُ صُدُورِ النَّاسِ (5) مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ (6)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

(YÂ Muhammed! “aleyhisselÂm”). İnsanların Rabbine, insanların melikine, insanların mÂbuduna, insanların goğuslerine dÂima vesvese veren, gerek cinden, gerek insandan (olsun), o sinsi şeytÂnın şerrinden, sığınırım de[10].


Âyetel Kursî

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اَللهُ لآ اِلَهَ اِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَاْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَمَا فِي اْلاَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ اِلاَّ بِاِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ اَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ اِلاَّ بِمَا شَآءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَوَاتِ وَاْلاَرْضَ وَلاَ يَؤُدُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (255)


Meali

RahmÂn ve Rahîm olan Allahın ismi ile.

Allah, kendinden başka hicbir ilÂh yokdur. (O), Hayy ve Kayyûmdur. Onu ne bir uyuklama, ne de bir uyku tutabilir. Goklerde ve yerde ne varsa hepsi Onundur. Onun izni olmadan, nezdinde kim şefÂ’at edebilir? O (yaratdıklarının) onlerindeki ve arkalarındaki gizli ve ÂşikÂr her şeyi bilir. Onun ilminden, yalnız kendisinin dilediğinden başka hicbir şey kavrayamazlar. (Mahlûkatı). Onun kursusu gokler ve yeri kaplamışdır. Bunların (yerin ve goğun) koruyuculuğu Ona ağır da gelmez. O, cok yuce, cok buyukdur.


Kadr Sûresi

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اِنَّآ اَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ (1) وَمَآ اَدْرَيكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ (2) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ (3) تَنَزَّلُ الْمَلَئِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِاِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ اَمْرٍ (4) سَلاَمٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ (5)



Asr Sûresi


بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَالْعَصْرِ (1) اِنَّ اْلاِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ (2) اِلاَّ الَّذِينَ اَمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ (3)

SubhÂneke

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ * وَ تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَى جَدُّكَ * وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ * وَ لاَ اِلَهَ غَيْرُكَ


Meali

Ey Allahım! Seni noksanlıklardan tenzîh eder. Butun kemÂl sıfÂtlarıyla tavsif ederim. Sana hamd ederim. Senin ismin yucedir. (Ve senin şÃ‚nın her şeyin ustundedir)[11]. Senden başka ilÂh yokdur.


EttehıyyÂtu

اَلتَّحِيَّاتُ ِللهِ وَ الصَّلَوَاتُ وَ الطَّيِّبَاتُ * اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ اَيُّهَا النَّبِيُّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ * السَّلاَمُ عَلَيْنَا وَ عَلَى عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِينَ * اَشْهَدُ اَنْ لآ اِلَهَ اِلاَّ اَللهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ *


Meali

Her durlu hurmet, salevÂt ve butun iyilikler Allaha mahsusdur. Ey Nebî! Allahın selÂm, rahmet ve bereketi senin uzerine olsun. SelÂm, bizim ve Allahın sÂlih kullarının uzerine olsun. ŞehÂdet ederim ki, Allah birdir ve yine şehÂdet ederim ki, Muhammed (aleyhisselÂm) Onun kulu ve resûludur.

Allahumme Salli


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى ﺁلِ مُحَمَّدٍ * كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى اِبْرَاهِيمَ وَ عَلَى ﺁلِ اِبْرَاهِيمَ * اِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ *


Meali

Ey Allahım! İbrÂhîme “aleyhisselÂm” ve Âline rahmet etdiğin gibi, (Efendimiz) Muhammede “aleyhisselÂm” ve Âline de rahmet eyle. Muhakkak sen hamîd ve mecîdsin.


Allahumme BÂrik

اَللَّهُمَّ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى ﺁلِ مُحَمَّدٍ * كَمَا بَارَكْتَ عَلَى اِبْرَاهِيمَ وَ عَلَى ﺁلِ اِبْرَاهِيمَ * اِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ *


Meali

Ey Allahım! İbrÂhîme “aleyhisselÂm” ve Âline bereketler ihsan etdiğin gibi, (Efendimiz) Muhammede “aleyhisselÂm” ve Âline de bereketler ihsan eyle. Muhakkak sen hamîd ve mecîdsin.


Rabben DuÂsı

رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي اْلآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ


Meali

YÂ Rabbî! DunyÂda ve Âhıretde bize iyilikler ver ve bizi nÂrın (ateşin) azÂbından koru. Ey merhametlilerin en merhametlisi, senin rahmetinle...


RabbenÂğfirli DuÂsı

بِرَحِمَتِكَ يَا اَرْحَمَرَ الرَّاحِمِينَ

رَبَّنَا اغْفِرْ لِى وَ لِوَالِدَىَّ وَ لِلْمُؤمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ اْلحِسَابِ



Kunût DuÂsı


اَللَّهُمَّ إِنَّا نَسْتَعِينُكَ وَ نَسْتَغْفِرُكَ وَ نَسْتَهْدِيكَ * وَ نُؤْمِنُ بِكَ وَ نَتُوبُ اِلَيْكَ * وَ نَتَوَكَّلُ عَلَيْكَ * وَ نُثْنِى عَلَيْكَ اْلخَيْرَ كُلَّهُ نَشْكُرُكَ وَ لاَ نَكْفُرُكَ * وَ نَخْلَعُ وَ نَتْرُكُ مَنْ يَفْجُرُكَ *


Meali

Ey Allahım! Biz senden yardım dileriz. Sana istiğfar ederiz. Senden hidÂyet isteriz. Sana îmÂn ederiz. Sana tevbe ve sana tevekkul ederiz. Butun hayrlarla seni overiz. Sana (ni’metlerine) şukreder, kufrÂn-ı ni’met etmeyiz. Sana karşı fısk ve fucur edeni atar ve terk ederiz.


Kunût DuÂsı

اَللَّهُمَّ اِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ لَكَ نُصَلِّى وَ نَسْجُدُ * وَ اِلَيْكَ نَسعْىَ وَ نَحْفِدُ * نَرْجُو رَحْمَتَكَ وَ نَخْشَى عَذَابَكَ * اِنَّ عَذَابَكَ الْجِدَّ بِاْلكُفَّارِ مُلْحِقٌ *


Meali

Ey Allahım! Ancak sana ibÂdet eder, namÂz kılar, secde eder, sana koşar ve iltica ederiz. Rahmetini rec (umîd) eyler ve azÂbından korkarız. Cunki senin azÂbın gerceği orten kÂfirlere mutlaka ulaşır.
__________________